Korte verhalen van uiteenlopende aard. Fictie, al dan niet gelardeerd met realiteit.
De zesennegentig jaar oude majoor Frank stapte van de Rottum en liep naar de bus die naar het dorp ging. Hij was naar Schiermonnikoog gekomen om te worden herenigd met zijn verleden, althans dat hoopte hij. Familie had Frank niet meer. Zijn ouders waren in de jaren tachtig van de vorige eeuw gestorven en zijn vrouw, Mary, was zes jaar geleden overleden. Ze hadden geen kinderen kunnen krijgen. Na de dood van Mary was Frank in zichzelf gekeerd en had…
Bouwvakkers, schilders en anderen die vandaag op het eiland moesten werken, verspreidden zich over de salon. Enkele fanatieke, vroege toeristen kozen voor een plekje bij het raam. Hij besloot het buitendek op te gaan, al miezerde het een beetje. Het was nooit druk op de vroege boot, maar tussen al die mensen zitten, dat paste hem niet. Hij koesterde zijn begeerde eenzaamheid. De watersluier werd allengs dikker en onttrok het eiland aan het zicht. Hij glimlachte, sloot zijn ogen en…
pas is het augustus najaar kondigt zich aan takken buigen door bladeren vallen reeds bomen blijven nog staan aanzwellend geruis wijkend bladerdak schurende stammen onheilspellend gekraak plots een vallende tak als vroege noordwesterstorm rusteloos door bossen raast onstuitbaar en woedend met nietsontziende kracht majestueusiteit omblaast waarna rust wederkeert in geteisterd woud geeloranjerode teinten schilderen perspectief naar later voorbij oud waar veelkleurige herfst in schoonheid laat vergaan het leven van zich afschudt opdat uit wat vervliegt nieuw leven kan ontstaan …
Max en en Britt, twee fervente motorrijders van zesentwintig jaar, hadden maar net op tijd de boot gehaald. Ze waren op hun felrode Ducati’s drie keer verkeerd gereden, omdat ze meer aandacht hadden voor elkaar dan voor de omgeving. Eenmaal op het eiland waren ze samen met nog vier motorrijders naar de camping gereden. Achter een woud van tenten hadden ze nog een plekje gevonden onder een boom. De belangstelling voor het festival dat vier dagen zou duren, was groot….
Zondagochtend drieëntwintig februari 2020 neergestreken, of beter gezegd ruw naar binnen geblazen bij Haddock aan het surfstrand van Almere Haven. Buiten dondert, dendert, giert en buldert een onverwacht harde zuidwester over het Gooimeer. De striemende wind stuwt de golven op tot ongebruikelijke hoogte en spat het water al schuimend over de dijk. Het surfstrandje is kleiner dan anders door het opgejaagde water. Binnen heerst een rustige, vriendelijke ambiance in de enige echte strandtent aan het Gooimeer. Een bijzondere plek om…
Ze zaten geriefelijk met zijn vieren in de comfortabele, rieten stoelen van het plaatselijke brandpunt van de samenleving. Een restaurant avant le lettre, welke vierentwintig uur open was. De bediening was bewust langzaam om de rust van traag bestaan te versterken. Na vijftien minuten werd een high tea gebracht en een biertje voor de man, die al geruime tijd aan het bellen was, voordat de drie dames zich bij hem voegden. Het meisje vertegenwoordigde de frisse jeugd en haar moeder…
De trein remde af. We reden station Lelystad binnen. Mensen stapten uit en anderen stapten in om naar Zwolle, Assen of Groningen te gaan. Met luid gestommel en al mopperend over een niet meewerkende deur, gehinderd door een viertal grote tassen, kwam een stel de coupé binnen. Het was vooral de vrouw die zich verbaal roerde. Ze zetten zich tegenover mij. Twee tassen werden ongevraagd op de stoel naast mij gezet. De andere tassen werden tussen de benen van beide reizigers…
Levenszin in één zin getegeld. De zin van het leven is jouw zin, jouw leven. Er is geen waarom, het leven is het waarom. ‘Levenszin’: © Meander; 8 januari 2020. Tegeltje: © Meander; 8 januari 2020. Meer van Meander? Klik HIER.
Waterkoude wind blies door de gaten van zijn flinterdunne, versleten jas. Door uitputting overmand, na twee jaar zwerven op straat, had hij de kerstmenigte gemeden. Het was bijna middernacht, vlak voor het nieuwe jaar. Een enkele straatlantaarn verlichtte zijn weg, terwijl hij langs het spiegelende water naar een brug liep. Hij had nog wat geld, maar wilde slechts rust. Slapen wilde hij, heel lang slapen. Hij nestelde zich tegen een schuine wand onder de brug. Een half uur later knalde…
Chadi maakte zich geen illusies, maar hij was niet van plan nu al op te geven. Het was bijna kerst. De toegang tot de grote kerstmarkt voor kerstbomen, kerstversieringen, kerstcadeaus en een keur aan etenswaren was gratis. Hij zou en moest naar binnen, want je kon overal hapjes proeven en gratis warme chocomel, koffie en thee krijgen. De belangstelling was groot en des te dichter hij bij de deur kwam, des te drukker het werd. Ouders met kwetterende kinderen, twee groepen ouderen…
De drie vrouwen liepen naar buiten. “Wat een geweldige film”, zei Caroline. Sarah zei: “Vind je? Waardeloze film. Ik viel bijna in slaap.” De manier waarop ze het zei, toonde onverbloemd haar afkeer van de gedachte dat haar vriendinnen het wél leuk hadden gevonden. “Wat?”, reageerde Ellen. “Sorry hoor, maar dat is echt onzin. Je kunt de film minder goed vinden, maar waardeloos? Was het te spannend voor je?” “Doe normaal”, reageerde Sarah geirriteerd. ‘Een slappe thriller. Een onwaarschijnlijke moordenaar…
Tijn vroeg: “Waarom is de zon eerst daar? Hij wees naar het oosten. “En waarom is ie dan de hele dag boven ons hoofd? Gaat ie ’s avonds onder ons huis door?” Hij wilde weten hoe het precies zat met de zon. Zes jaar en gebrand op het begrijpen van de zon. “Kan ik de zon pakken?” “Tijn, hou even op met dat gevraag. Hoe dat gaat met de zon en de aarde, heb ik al eens verteld. Onze aarde…
Rutte zei drie keer sorry afgelopen week voor de situatie in Groningen, na weer een zware aardbeving in Groningen. Een vals, veel te bescheiden, vaker gehoord sorry. Zolang hij regeert (14 oktober 2010) zijn er 937 bevingen geweest in Groningen. Dat is 68% van alle bevingen die in Groningen hebben plaatsgevonden (1369) tot en met vandaag. Het gasdebat was een farce, een herhaling van teksten uit eerdere gasdebatten. De meest gehoorde zin, al sinds het aantreden van Kamp, is: “We…
Het laatste hoofdstuk uit het boek “Te Laat” dat Folkert Buiter in 2014 schreef en dat in 2015 is uitgekomen bij uitgeverij Boekscout. Dit hoofdstuk wordt nu door mij geplaatst op mijn pagina Meander, omdat iedereen denkt dat dit niet kan gebeuren. We bedoelen eigenlijk dat we het niet willen, maar het kan wel, dus praten we er niet over. Na weer een zinloos Kamerdebat op 4 juni 2019 over “wat we gaan doen” maar al zeven jaar niet doen,…
Er was eens een staatssecretarisje dat de puinhoopjes bij de belastingdienst zou opruimen. Met veel bravoure ging het kereltje aan het werk, vooral verbaal. Praatje na praatje. Waar Piet Hein bekend staat om de slogan: ”zijn naam is klein, zijn daden bennen groot”, kwam het staatssecretarisje niet eens tot daadjes van enige omvang, behoudens een regelingetje voor vertrekkende ambtenaartjes bij de belastingdienst met als gevolg dat het een belastingdienstje werd. Voor vriendjes belemmerde hij de inning van de erfbelasting, opdat…
Nerveus en schichtig waren de bewegingen van de in het zwart gehulde straatvogel. Zijn toekomst lag in het verleden en overleven was zijn dagelijkse niet aflatende bezigheid. Op zoek naar eten, en passant speurend naar glimmende muntjes die hij dacht te kunnen gebruiken. Al speurend dook hij van het perron op het spoor, maar niet na goed te hebben gekeken of er een trein aankwam. Hij pakte de tien eurocent en dacht: beter dan niets. Hij had al drie muntjes weggepakt…
eindelijk perfect voor elkaar op het moment suprême dit jaar rollebollend met zijn tweeën zich helemaal suf gevreeën kwamen ze klokslag twaalf uur klaar …
In Amersfoort woonde een meisje van 13 jaar. In de Amersfoortse courant las ze het volgende bericht: ‘Kent u iemand die een kerstpakket goed kan gebruiken, geef dan de naam door aan de Amersfoortse courant.’ Het meisje wist dat er in haar buurt een weduwe met jonge kinderen woonde die het niet breed had. In de winter liepen de kinderen in zomerkleren en in plaats van met maillots, liepen de meisjes met blote benen en hadden ze kniekousen aan. Het meisje…
Het foute klimaatdictaat is de nieuwste schande van Nederland. Het bedrijfsleven gesteund door de vier politieke partijen die regeren, legt de rekening van de verduurzaming volledig bij de gewone Nederlander. Dat energie geld kost en duurzame energie ook, kan geen discussie zijn. De lasten om de verduurzaming te betalen worden echter wederom oneerlijk verdeeld. Met name de inkomens tot 50.000 euro per jaar worden het meest belast. Er wordt geschermd met teruggaven aan het einde van het jaar, maar eerst…
Doelloos liep Lenie door de volle winkelstraten van het stadscentrum. Het zou haar vijfde kerst zonder Tom worden. In het begin had ze, zei het moeizaam, kerst gevierd met vroegere buren, met vrienden en zelfs een keer in Enschede bij een tante, haar enige familielid. Iedere keer als ze thuis was gekomen van die drukke dagen, voelde ze zich meer alleen dan ooit. Het was gezellig geweest, maar ze beleefde het niet echt. Ze was gegaan, omdat ze was uitgenodigd….
Bernadette had voor het eerst een date met een Chinees. De afgelopen jaren had ze met mannen uit zoveel mogelijk verschillende landen afgesproken. Ze hield haar ervaringen met de mannen bij in een datingdagboek. Sinds ze was gescheiden had ze haar vrijheid ten volle benut. De afgelopen weken waren drie afspraakjes op niets uitgelopen, hopelijk was deze man toeschietelijker. Drie weken geen kerel, het moest niet gekker worden, dacht ze. Bernadette was met de trein gekomen. Ze had zich uitermate…
Bert lag achterover op zijn bed, reikte naar de afstandsbediening, vloekte toen hij er niet bij kon, kwam overeind, pakte de afstandsbediening, ging weer liggen en bewoog zijn vingers over de toetsen om naar een andere film te zappen. Met zijn andere hand voelde hij even naast zich. Lotte zuchtte en zei: “Schiet op, ik heb geen zin om te wachten.” Ze pakte hem gevoelig beet en kneep even. “Au, kreng”, riep Bert, waarna hij hard lachte. Hij zocht even in de…
Ze keek naar buiten vanuit haar riante appartement op de begane grond van de voorste van een drietal flats aan het water, wachtend op het vervolg van het gesprek met de schrijver over “Almere Mijn Thuis” voor Suburbia. Louise Gregoire was gelukkig in en met haar woning. Uitzicht over het IJmeer, een strandje aan de achterkant, talloze konijntjes in het gras en stilte. Een rustplek in haar huidige bestaan al hield ze er niet van om langer dan een dag…
Gearmd schuifelden ze, als in slow motion, naar de ronde tafel bij de grote, glazen pui. Hij ondersteunde haar, terwijl zij aan haar linkerzijde steun vond op een fraai gesneden, zwarte wandelstok. Aangekomen bij de tafel liet hij haar voorzichtig los. Ze leunde nog iets steviger op haar wandelstok, terwijl hij een stoel naar achteren trok. Hij hielp haar om te gaan zitten. Toen ze zat, schoof hij de stoel aan, zodat ze dicht bij de tafel zat, maar hij…
Tijdens mijn wandeling door het centrum van Almere Stad op deze mooie dinsdagmiddag schijnt de zon met volle kracht. Ze heeft wat in te halen na ruim twee dagen overvloedige regenval. Twijfelend of ik ergens zal gaan zitten, kijk ik al slenterend om mij heen. Als ik langs de boekhandel loop, zie ik dat het gezellig druk is bij Boek & Boon, het barista-achtige cafeetje dat sinds een jaar in de boekhandel gevestigd is. De zon schijnt uitbundig naar binnen,…