Dan breekt het glas
voortslepend, bezwaard gemoed overbeladen met onbegrepen gevoel als verloren tijd verdaan om onherstelbaar groeiend leed afgetekend op loze schuld in tunnel zonder einde waar onaflosbare illusies …
Symforgie
ach, zei de sax ik heb zo’n zin in seks maar als ik vreemd ga, gebeurt er vast iets geks kom zei de klarinet, tegen de trompet, ik heb ook zin in pret, we gaan naar bed nou, zei de fagot, doe toch niet zo zot de trombone wreef langs een erogene zone en trok haar tegenstribbelend vlot de triangel greep spontaan de contrabas die deed alsof ze voor het grijpen was dwarsfluit viel vol passie voor de viool zowaar…
Leger dan leeg
waar je was leger dan leeg tastende emoties kaatsen kaal om niet tegen onbezette sponde gapende bres verkilt warmte verstilt vervlogen …
Prachtherfst
eclatant vlammende tintenmelange declameert bezield alomvattende transformatie serene stilte in clemente amerij intensiveert treffend ongekende harmonie veelzijdige zintuigelijke associatieve omarming openbaart overdadige prenatale renaissance “Prachtherfst” is de poëtische verwoording van het grandioze palet aan luisterrijke, vurige kleurschakeringen. Van in elkaar overlopende tinten, die hun levenseinde uit lijken te schreeuwen om het nieuwe leven aan te kondigen. “Prachtherfst”: © Folkert Buiter; 5 december 2019 Foto’s: “Prachtherfst” (Lage Vuursche): © Folkert Buiter; 25 november 2019 Meer gedichten van Meander? Klik HIER.
Extase
fluisterend gras waarin lichamen in tomeloze pracht verlangend draaien nooit echt raken oneindige beweging naar minnen en bemind worden zoetgevooisde lokkende teder uitgestoten frêle klanken vanuit open opgewonden monden verwachtingsvol onbewust van repetitief spel verworven liefde volgt eindeloos wil van willekeur vergeefs tastend naar finaliteit onderwijl overtuigd vol overgave extatisch onderweg …
Getergd leven
pronkende vitaliteit langs woudzoom getergd door leed herhaaldelijk wreed achteloos brutaalweg laag bij de grond geknopt en gesnoeid haar panorama beschermd schilderij verkleurende seizoenen ongerepte heidevelden melancholieke blik doorgrondt oorsprong haar genesis versterkt opgericht naar boven getooid meervoudig leven openbaart historie tal van lotgevallen bestendig vertaald in louter levenskracht “Getergd leven”, een gedicht over het beleven en herleven van het leven. Over levenskracht en het overwinnen van weerstanden, met altijd de blik op…
FedEx
een kekke koerier uit IJsselstein verplaatste dozen bij het dozijn smoesde eens per week naar Poort voor een break om even bij háár te kunnen zijn “Fedex”, een korte limerickachtige verwoording van de voorzichtige dans van twee mensen, waarvan de…
Leven is een tijdverdrijf
zoek verstrooiing in het stijgen en dalen van het leven diep ingesneden glooiing van woest land mijn tijd benutten en verdrijven om weer te kunnen herschrijven in nieuwe akkoorden steeds weer verwonderd staan van wat me wordt toegeworpen wanneer in het midden van de nacht een zachte bries mijn gemoederen…
Verstild
klamme kilte omklemt broze botten bijna brekend wanneer weinig warmte lichaams laatste levenskracht krachteloos koestert voordat verloren ademloze adem voorgoed verstilt “Verstild”: © Meander; 18 november 2019 Tekening “Verstild”: © Meander; 18 november 2019 Meer gedichten van Meander? Klik HIER.
Niet meer dan dat
slechts instrument beperkt houdbaar lerend apparaat erkende tijdelijkheid tactisch ontkend om even eeuwigheid wetmatig gestuurde autonome huls in gestructureerde chaos waarom weten in laat besef zonder waarom temporaliteit van lichamelijk zijn…
Turkije valt Syrië binnen
heel zacht, amper te horen kort voordat asfalt van bruggen druppelt hangt boven de daken een duistere maskerade sirenen huilen, dan de kinderen vermoeden, weten niet wat het betekent wanneer kerstbomen uit een hemel vallen een oude man, zijn krukken naast hem als een geschenk uit vroegere kindertijd zit heel alleen op een terras heft het hoofd en luistert seconden tikken weg in nachtlucht zwanger van de sterren kleurt d’ ochtend reeds de einder enkel te horen in de verte…
#SheToo
een beeldig, schattig, mooi meisje huppelt opgewekt door de straat blij, met in haar hand een ijsje geen onschuld dat men gadeslaat ze wist helaas maar al te vroeg waar de viespeuk zijn mosterd laat zwijgen nu, het is toch haar schuld haar zijn, heeft hem zover gebracht…
Zomerstorm
luimige felle wind stuwt deinende zee kleuren verschieten geagiteerde baren in wispelturig licht saboterende banken belemmeren vergeefs onstuimige branding ziedend brekend op stuitend strand vinnige vlagen verstuiven koppen in opeenvolging van woelende golven verwonderd alleen struinend op strand wijl slijpend zand in gierende wind meedogenloos masseert toucheer liefde omhels vervlechting proef oerkracht in intens intieme holistische sensatie ‘Zomerstorm’: © Meander; 10 augustus 2019. Foto: © Meander; 10 augustus 2019. Meer gedichten over Zee, Kust en Strand van…
Zij, die dichters
zij beklemde inktdopers naarstige woordenzoekers genoopte dwangschrijvers dagelijkse dagboekers verloren in niets zij levend in dromen verhalen liefde schreeuwen verdriet verafgoden natuur verwoorden gevoel …
Mag ik je weten?
wie was je wie ben je in jezelf …
Staren over zee
ze stond te staren over zee vanaf de hoge duinen tranen gleden naar benee om hetgeen verloren was ze stond te staren over zee besloot om te gaan struinen nam haar leven met zich mee met daarop die scherpe kras ze bleef maar staren over zee al slenterend op het strand raakte zo van lieverlee bij de branding aanbeland daar stond ze starend over zee op verschuivende limiet en dacht, toe neem mij toch mee breng me weg van mijn…
Ongesproken Verstomd
aarzelende weerspiegeling druppelt regen wangen kietelen haren gestreeld in tempering quasi stilte ongesproken verstomd overheerst ritmische koestering zondags bladerdak ‘Ongesproken verstomd’: © Meander; 18 augustus 2019. Foto: ‘Regen in een plas’ © Meander; 18 augustus 2019. Meer gedichten van Meander? Klik HIER.
More and more and more
Painting: Avril E. Jean: Ships at Port Philip Bay defying loneliness in introvert mass being nonexistent had to be learned she decided to pass after indefinite while hesitantly made her step to become free there she floated beyond life lonely at sea staring around dazzled by an ocean full of little ships sailing like mimes apparently it was a sea crowded with vessels out of times they sailed with her and she with them carried by all winds seemingly…
Alleen stilte
stilte alleen …… alleen stilte …… stilte ‘Alleen Stilte’: © Meander; Almere; 7 augustus 2019. Tekening: ‘Alleen Stilte’; © Meander; 7 augustus 2019. ‘Alleen Stilte’ is een gevoel dat je soms beklemt, is een gevoel dat je soms sterkt. Het is een moment van ultieme rust, soms in eenzaamheid, soms in verbondenheid met totaliteit. De duale beleving van alleen zijn. Als een waardevolle keuze, als een onbedoeld gevolg en als een waarde zonder waardering op zich.
Waar zij liep
zag haar lopen op Jacobspad in vage verte ‘t frêle silhouet zag haar lopen bij Kobbeduinen in schreeuwende zon was zij het die scheen zag haar lopen langs Westerstrand dansend op horizon wonderschoon ballet zag haar niet meer paden en stranden schandalig leeg omdat ze verdween loop waar zij liep zij niet geweten ondanks dat het nooit kan haar niet vergeten ‘Waar ze liep’: © Folkert Buiter; 6 augustus 2019. Foto: © Folkert Buiter; 6 augustus 2019. Meer gedichten…
Het werden er steeds meer
Schilderij van Avril E. Jean: Ships at Port Philip Bay eenzaamheid getrotseerd in ongekendheid leven alleen zijn moest geleerd doch werd haar om het even na lange tijd vol twijfel, aarzelend de stap gemaakt naar een weinig later daar dreef ze dan voorbij het leven eenzaam op het water ze veerde op zag om zich heen een oceaan vol scheepjes keek…
Overbodige Tijd
zeewind slijpt rieten matten langs ‘t terras zoekt kieren probeert verwoed rust te verbreken haren wapperen ongeremd willoos langs je hoofd vlaggen klapperen onvoorspelbaar vlagerig geplaag en jij? je ligt ligt ogenschijnlijk te slapen in een nogal luie stoel dommelend in zon in wind kracht zes lig je volop te genieten half wakker dagdromend niemand komt uit wakkerende wind jouw stilte kapen in je element tussen de elementen laat jij overbodige tijd vrijuit vervliegen “Overbodige tijd”: © Folkert Buiter; 23 juli…
Staren over Zee
hij stond te staren over zee vanaf de top der duinen tranen gleden naar benee om hetgeen verloren was hij stond te staren over zee besloot om te gaan struinen nam zijn leven met zich mee met daarop die scherpe kras hij liep te staren over zee al slenterend op het strand raakte zo van lieverlee bij de branding aanbeland hij stond te staren over zee op verschuivende limiet en dacht: toe neem mij toch mee breng me weg van…
Mooi ligt ze te slapen…
Schilderij zonder titel van Sonja Roosenhart mooi ligt ze te slapen dromend en zo rustig aan mijn rechterzijde lig me te vergapen tikkeltje wellustig ben ik te benijden? haar volmaakte sculptuur artistieke weelde van sublieme schoonheid nog steeds gloeit na het vuur dat we straks nog deelden in intieme vrijheid ontroerend nacht en dag ‘t lichaam ligt te blaken door welvingen verfraaid twijfelend of het mag zachtjes aan te raken als ze zich zuchtend draait haar benen om mij slaat…
Zonder, met elkaar
zolang gekwelden zichzelf niet ervaren strijden met onbestaand de lege pijn voelen niet de hunne onbegrepen beleven …