Verstild

Verstild

klamme kilte omklemt


broze botten


bijna brekend


wanneer weinig warmte


lichaams laatste levenskracht


krachteloos koestert


voordat verloren


ademloze adem


voorgoed verstilt

Folkert Buiter

“Verstild”: © Meander; 18 november 2019


Tekening “Verstild”: © Meander; 18 november 2019


Meer gedichten van Meander? Klik HIER.

6 gedachten over “Verstild

  1. Dit gedicht brengt me tien jaar terug.
    M’n pap ligt o.i.v. morfine te
    ‘ slapen ‘ in de zonnekamer.

    Totdat hij verstilde.

    Mooi verwoord, Folkert.

Geef een reactie