Het werden er steeds meer
Schilderij van Avril E. Jean: Ships at Port Philip Bay
eenzaamheid getrotseerd
in ongekendheid leven
alleen zijn moest geleerd
doch werd haar om het even
na lange tijd
vol twijfel, aarzelend
de stap gemaakt
naar een weinig later
daar dreef ze dan
voorbij het leven
eenzaam op het water
ze veerde op
zag om zich heen
een oceaan vol scheepjes
keek beduusd nog een keer
naar het scheen
een overvolle zee
met scheepjes van weleer
ze voer met hen
en zij met haar
ze voeren lukraak
naar alle winden
sterke stromingen
brachten hen bijeen
ze bleven elkaar vinden
‘t waren sterke scheepjes
ze brachten ommekeer
zeilden nimmer nog alleen
het werden er steeds meer
“Het werden er steeds meer”: © Meander; Schiermonnikoog; 21 juli en 2 augustus 2019.
Schilderij: Ships at Port Philip Bay; © Avril E. Jean.
Voor meer schilderijen van Avril E. Jean, klik HIER.
Voor meer gedichten over hart & ziel, klik HIER.
Mensen raken eens aan ‘t einde van hun tijd, soms alleen en langdurig in eenzaamheid. Soms beëindigen ze hun tijd als gevolg van langdurige eenzaamheid. Een metaforisch gedicht dat op veel verschillende manieren kan worden gelezen. De lezer bepaalt de interpretatie die van toepassing is. Wat betekent dit gedicht voor u? Wat betekent dit voor uw omgeving?
7 gedachten over “Het werden er steeds meer”
Breekbaar
kwetsbaar
voer t scheepje
reefde de zeilen
de mast om
door de hals
in de fles…
kurk er op
houdbaar
voor lange tijd
Dank. Zo kan het ook, maar dan blijft de eenzaamheid, toch?
Eenzaam in de fles
Wel door iedereen bekeken
Wat is dit heel erg mooi!
Er komen allerlei gedachten los,
maar die houd ik nog even voor mezelf.
Dankjewel.
Die gedachten over zijn en waarom bijvoorbeeld, dankzij onze kinderen, kan ik mij voorstellen, maar welke gedachten zijn er nog meer.
Een verfijnd gedicht waarbij je kunt fantaseren hoe het ‘verhaal’ verder zal gaan!
Dankjewel. Ik zag jouw gedicht ‘Adonis’ erg mooi en het deed me denken aan een gedicht dat ik eerder schreef. Kun je vinden op meanderblog: ‘Vrij Spel’