Zomerstorm
luimige felle wind
stuwt deinende zee
kleuren verschieten
geagiteerde baren
in wispelturig licht
saboterende banken
belemmeren vergeefs
onstuimige branding
ziedend brekend
op stuitend strand
vinnige vlagen
verstuiven koppen
in opeenvolging
van woelende golven
verwonderd alleen
struinend op strand
wijl slijpend zand
in gierende wind
meedogenloos masseert
toucheer liefde
omhels vervlechting
proef oerkracht
in intens intieme
holistische sensatie
‘Zomerstorm’: © Meander; 10 augustus 2019.
Foto: © Meander; 10 augustus 2019.
Meer gedichten over Zee, Kust en Strand van Meander? Klik HIER.
‘Zomerstorm.’ Mijn zomerstorm is poëzie van de almachtige natuur, denderend en razend, oorverdovend schitterend. Het geluk van eenzaamheid op een leeg, overweldigd en overweldigend strand aan een geteisterde kust. Zielsgelukkig verloren in vele elementen die mij omhelsden. In eenheid met het al.
10 gedachten over “Zomerstorm”
Fraai en bevlogen met ingehouden ernst daarbij mij rakend met een vriendelijk tikje op de schouder kom, loop ‘ns door
Dankjewel. Van mij mag je er wel langer bij stilstaan hoor.
Dat wil ik wel maar zie , de wind neemt mij mee in zijn kracht en ik sta even stil omdat ik me verloren voel in deze geweldige
natuurkracht die mij meeneemt naar niets.
Dat bijvoorbeeld en nog veel meer …..
Ik hou van mensen die poëzie schrijven. Dit gezegd zijn, wil ik toch op een paar gebreken wijzen:
Het ontbreken van lidwoorden maakt van een tekst nog geen gedicht, zeker niet als er onmogelijke al dan niet bijvoeglijk gebruikte werkwoorden worden gebruikt worden: toucheren, masseren, geagiteerd. Wat moet ik me voorstellen bij “saboterende” banken”?
De opeenstapeling van clichés kan mij niet bekoren alswel het elan waarmee je in poëtische termen uiting wil geven aan je gevoelens. Maar probeer dan iets nieuws uit. De Zee is al zoveel bezongen geweest (cf Kloos en Marsman) dat het uiteraard moeilijk is om een oorspronkelijk beeld op te roepen.
Ik hoop dat je deze kritiek niet als negatief beschouwt; neem plaats aan tafel en probeer het uit; je kunt het.
Je mag het lezen en beleven, zoals je wilt. Ik zie het derhalve niet als kritiek. Het zijn in mijn ogen geen gebreken, maar een werkwijze die blijkbaar niet voldoet aan regels waar ik niets mee heb. Of iets een gedicht is, wordt niet bepaald door anderen, maar door de schrijver.
Ik hoop dat je dit begrijpt. Ik pas niet in taalregels en mijn poëzie al helemaal niet. Schrijven volgens regels is soms leuk om te doen, maar als het de maat wordt van wat je schrijft, vind ik het triestig.
Wat maakt mij dat uit dat de zee al zo vaak beschreven en bezongen is? Betekent dit dat een ander dat niet meer mag? Ik begrijp de logica van die redenering niet. MAg dan niemand meer over liefde schrijven, of over de natuur?
Ik schrijf zoals ik dat wil en op mijn manier en daar ga ik niets aan veranderen. Verhalende poëzie en soms haast liedteksten.
Het geschreven beeld dat ik oproep bij de foto die ik heb gemaakt (ik gebruik de combinatie beeld en woord (eigen beelden bij voorkeur) kan velen (ruim 3.000) bekoren en heeft talloze reacties opgeleverd van herkenning en beleving. Dat is mooi. Ik schrijf primair, omdat ik het leuk vind. Het is mooi als anderen er ook plezier van hebben. Een gedicht dat ook zeer gewaardeerd werd de afgelopen week, was ‘Roddeltantes’ bij een schilderij van Sonja Roosenhart.
Overigens breken de golven spectaculair op de zandbanken, omdat die de doorgang saboteren, anders zouden ze maar sneu op het strand rollen. Fantasy my friend is all you need.
Geniet van een fijne dag.
Dat is waar
Jouw gedichten spreken mij aan omdat het geschreven wordt vanuit het hart vanuit de beleving ,vanuit gevoel,vanuit menszijn en eenheid voelen met de elementen van de natuur,vanuit liefde voor wat is en dat in een gedicht willen delen.het is de puurste en eerlijkste vorm van mens willen zijn.ga vooral door hiermee door.het is jouw manier om dat mensen duidelijk te maken wat en hoe jij het voelt en beleeft!!!
Dankjewel.
Steeds weer knap, Folkert, hoe je natuurfenomenen en hoe het op je overkomt, hoe je er een deel van wordt, met woorden die ook klanken zijn, weet weer gegeven. En dat ook nog eens in een ritme dat de natuur je aangeeft.
Dankjewel.