Staren over zee

Staren over zee

ze stond te staren over zee

vanaf de hoge duinen

tranen gleden naar benee

om hetgeen verloren was


ze stond te staren over zee

besloot om te gaan struinen

nam haar leven met zich mee

met daarop die scherpe kras


ze bleef maar staren over zee

al slenterend op het strand

raakte zo van lieverlee

bij de branding aanbeland


daar stond ze starend over zee

op verschuivende limiet

en dacht, toe neem mij toch mee

breng me weg van mijn verdriet


ze stond te staren over zee

met in hart en ziel haar lief

ervoer eenheid van hun twee

glimlachte, wist intuïtief


ze staarden samen over zee

hij van ergens wie weet waar

allerliefste staarde mee

zij naar hem en hij naar haar


ze stond te staren over zee

keerde haar rug naar ‘t water

had er rust en vrede mee

tot straks mijn lief, tot later

Folkert Buiter


“Staren over Zee”: © Folkert Buiter; juli 2019.  


Foto: De zee: © Folkert Buiter; 14 juni 2019.  


Voor verhalen en gedichten over Hart & Ziel, klik HIER.


Voor verhalen en gedichten over Zee, Kust, Strand en meer, klik HIER.

14 gedachten over “Staren over zee

  1. Waauuww erg herkenbaar vooral als je iemand verliest die je dierbaar is. En aan zee is rust en vrede en kom je tot rust. Je emoties kunnen de vrije loop,omdat soms toch niemand je verdriet begrijpt……..

  2. Toen we mijn moeder (67) vroegen wat haar laatste wens was zei ze; ‘ uitwaaien op het Terschellinger strand’. En dus zorgden we ervoor dat deze wens in vervulling ging. Een fantastisch weekend met z’n 10-en met als hoogtepunt een bezoek aan Heartbreak Hotel, onze favoriete strandtent. We hebben heerlijk gezeten en gegeten, gelachen en gehuild….
    Een medewerker haalde mijn moeder op in een landrover en reed haar over de duinen tot aan de branding toe en weer terug. Schitterend.
    4 dagen later is mijn moeder overleden aan de gevolgen van longkanker…❤

  3. Heel herkenbaar. Alleen ga ik zelf altijd wel de zee in om de strijd aan te gaan met de golven. De kracht die ik dan ervaar is voor mij helend.

  4. Mijn lieve vrouw waarbij wij 47 jaar samen waren en altijd op Ameland kwamen is er niet meer, haar laatste wens was op Ameland uitgestrooid worden deze wens is in vervulling gegaan samen met onze kinderen gedaan het strand de rust en liefde ligt daar lieve vrouw voor altijd hou ik van jouw❤️
    Leo

  5. Ik heb mijn man op Schiermonnikoog ontmoet toen we beiden 17jaar oud waren. Na 45 prachtige jaren is hij op 67 jarige leeftijd overleden. Hoe mooi was het om hem op schier te mogen begraven, hoe verdrietig voel ik mij staande op het strand, zo ver maar ook zo dichtbij hem. dit gedicht is mijn verhaal. Dank

    1. Maria, dankjewel. Ik ben blij dat dit gedicht ook voor jou en jouw man is.
      Liefde is eeuwig, veel eeuwiger dan wij allen.
      Vier zijn leven en jullie leven, want dat was meer dan de moeite waard, dat is duidelijk.

Geef een reactie