Een beleving weergeven in de vorm van een kort verhaal met meestal een impliciete boodschap.
een kekke koerier uit IJsselstein verplaatste dozen bij het dozijn smoesde eens per week naar Poort voor een break om even bij háár te kunnen zijn “Fedex”, een korte limerickachtige verwoording van de voorzichtige dans van twee mensen, waarvan de…
een verroeste fiets in Almere stond onder een brug te creperen al vele weken heel vaak bekeken geen mens leek het ding te begeren “Verroest”, is een ‘limerick’ naar aanleiding van een op een zondagmorgen in Almere onder een brug aangetroffen, eenzame,…
zoek verstrooiing in het stijgen en dalen van het leven diep ingesneden glooiing van woest land mijn tijd benutten en verdrijven om weer te kunnen herschrijven in nieuwe akkoorden steeds weer verwonderd staan van wat me wordt toegeworpen wanneer in het midden van de nacht een zachte bries mijn gemoederen…
klamme kilte omklemt broze botten bijna brekend wanneer weinig warmte lichaams laatste levenskracht krachteloos koestert voordat verloren ademloze adem voorgoed verstilt “Verstild”: © Meander; 18 november 2019 Tekening “Verstild”: © Meander; 18 november 2019 Meer gedichten van Meander? Klik HIER.
knisperend knapperig ochtendbeschuit klaarwakker genietend van mijn vileine gefluit eitje koken zo begint iedere dag met…
slechts instrument beperkt houdbaar lerend apparaat erkende tijdelijkheid tactisch ontkend om even eeuwigheid wetmatig gestuurde autonome huls in gestructureerde chaos waarom weten in laat besef zonder waarom temporaliteit van lichamelijk zijn…
wiegende heupen zwieren voor mij uit strak verpakte billen in krappe jeans draaien zich om ik kijk verbaasd een felle blik doorgrondt…
ochtendgloren tastend in wazig water van gracieus golvende mystieke ochtendnevel zwevend boven landerijen voorbij ontbrekende horizon dampen van stadig …
heel zacht, amper te horen kort voordat asfalt van bruggen druppelt hangt boven de daken een duistere maskerade sirenen huilen, dan de kinderen vermoeden, weten niet wat het betekent wanneer kerstbomen uit een hemel vallen een oude man, zijn krukken naast hem als een geschenk uit vroegere kindertijd zit heel alleen op een terras heft het hoofd en luistert seconden tikken weg in nachtlucht zwanger van de sterren kleurt d’ ochtend reeds de einder enkel te horen in de verte…
‘Sneller dan het licht’ een tegeltje dat alles zegt. We kunnen alles dat een hogere snelheid heeft dan licht, niet waarnemen. Het is al voorbij, voordat het gebeurd is. Het is daar waar het licht aan de waarneming ontsnapt en dat is niet alleen in een zwart gat, waar licht schijnbaar vertraagd tot het stil staat of…??? De bewering is dat de tijd er stil staat, maar het is het licht dat schijnbaar niet beweegt, waardoor het…
luimige felle wind stuwt deinende zee kleuren verschieten geagiteerde baren in wispelturig licht saboterende banken belemmeren vergeefs onstuimige branding ziedend brekend op stuitend strand vinnige vlagen verstuiven koppen in opeenvolging van woelende golven verwonderd alleen struinend op strand wijl slijpend zand in gierende wind meedogenloos masseert toucheer liefde omhels vervlechting proef oerkracht in intens intieme holistische sensatie ‘Zomerstorm’: © Meander; 10 augustus 2019. Foto: © Meander; 10 augustus 2019. Meer gedichten over Zee, Kust en Strand van…
black rhythm in waffled beach softly woven by vigorous waves transiently stranded imposing texture ingratiatingly awaiting novel shaping…
zij beklemde inktdopers naarstige woordenzoekers genoopte dwangschrijvers dagelijkse dagboekers verloren in niets zij levend in dromen verhalen liefde schreeuwen verdriet verafgoden natuur verwoorden gevoel …
ze stond te staren over zee vanaf de hoge duinen tranen gleden naar benee om hetgeen verloren was ze stond te staren over zee besloot om te gaan struinen nam haar leven met zich mee met daarop die scherpe kras ze bleef maar staren over zee al slenterend op het strand raakte zo van lieverlee bij de branding aanbeland daar stond ze starend over zee op verschuivende limiet en dacht, toe neem mij toch mee breng me weg van mijn…
De drie vrouwen liepen naar buiten. “Wat een geweldige film”, zei Caroline. Sarah zei: “Vind je? Waardeloze film. Ik viel bijna in slaap.” De manier waarop ze het zei, toonde onverbloemd haar afkeer van de gedachte dat haar vriendinnen het wél leuk hadden gevonden. “Wat?”, reageerde Ellen. “Sorry hoor, maar dat is echt onzin. Je kunt de film minder goed vinden, maar waardeloos? Was het te spannend voor je?” “Doe normaal”, reageerde Sarah geirriteerd. ‘Een slappe thriller. Een onwaarschijnlijke moordenaar…
zag haar lopen op Jacobspad in vage verte ‘t frêle silhouet zag haar lopen bij Kobbeduinen in schreeuwende zon was zij het die scheen zag haar lopen langs Westerstrand dansend op horizon wonderschoon ballet zag haar niet meer paden en stranden schandalig leeg omdat ze verdween loop waar zij liep zij niet geweten ondanks dat het nooit kan haar niet vergeten ‘Waar ze liep’: © Folkert Buiter; 6 augustus 2019. Foto: © Folkert Buiter; 6 augustus 2019. Meer gedichten…
een roekeloze rekel uit Wier gaf om volvette muizen geen zier de sluwe schavuit beet in menig kuit lachend en louter voor zijn plezier “Roekeloze Rekel”: © Meander; Almere; 2 juli 2019. …
groene slufter getooid met wieren sierlijk lamsoor in golvende kakofonie van luide kelen onder brandende zon witte slufter toucheert kust gunt oceanen op ritme van getijden bevallige blik in haar hart blauwe slufter geduldig wachtend op onstuimige wind bij springend tij om vol passie de zee te vrijen anomale slufter speelt haar spel dwars door duinen klieft haar kreek naar brakke vallei in ongerepte liefde ‘Slufter’: © Folkert Buiter; 26 juli 2019. Foto’s ‘De Slufter’; Texel: © Folkert Buiter; 26 juli 2019….
Tijn vroeg: “Waarom is de zon eerst daar? Hij wees naar het oosten. “En waarom is ie dan de hele dag boven ons hoofd? Gaat ie ’s avonds onder ons huis door?” Hij wilde weten hoe het precies zat met de zon. Zes jaar en gebrand op het begrijpen van de zon. “Kan ik de zon pakken?” “Tijn, hou even op met dat gevraag. Hoe dat gaat met de zon en de aarde, heb ik al eens verteld. Onze aarde…
hij stond te staren over zee vanaf de top der duinen tranen gleden naar benee om hetgeen verloren was hij stond te staren over zee besloot om te gaan struinen nam zijn leven met zich mee met daarop die scherpe kras hij liep te staren over zee al slenterend op het strand raakte zo van lieverlee bij de branding aanbeland hij stond te staren over zee op verschuivende limiet en dacht: toe neem mij toch mee breng me weg van…
Fragment van schilderij; Bootjes kijken op de dijk; Theo Onnes wat zullen we gaan doen? niet nog eens naar het strand waarom zou dat niet kunnen? even een dag geen zand laten we gaan fietsen wat nemen we dan mee? stoelen en de verrekijker drinken en eten voor ons twee na een uurtje fietsen was zij het al weer zat en wilde ergens zitten desnoods maar…
alle“bij” bij zijn… bijeen bijzonder bij elkaar dichtbij bij de bijvrouw tijdens bijslaap het bijzijn van menig werkbij in bijwerken van bijzaken en bijklussen die…
één zwaluw maakt nog lang geen zomer zegt menig wijsneus ieder jaar weer wie echter oplet weet wel beter waar één zwaluw is, daar zijn er meer …
rust door zacht geruis en als scholekster luid fluit weet je…, ik ben thuis “Scholekster”: © Meander; Schiermonnikoog; 23 juni 2019. Foto’s: Scholeksters: © Meander; Schiermonnikoog; 22 juni 2019. Voor verhalen en gedichten over Zee, Kust &…
zonovergoten voorbij duinenrij op onovertroffen aanlokkelijk strand van strandvonderij op palen gebouwd eigenzinnig gekleurd onthaast rustpunt unieke culturele vrijzinnige pleisterplaats magnifiek tableau in onbelemmerde horizon “Paal 3”: © Meander; Almere; 21 juni 2019. Foto: “Paviljoen Paal 3”: © Meander; Almere; 21 juni 2019. Voor verhalen en gedichten van Schier, klik HIER . Voor Paviljoen Paal 3, Klik HIER