De Zee Kust
vochtige lippen van de zee
beroeren je gemoed
geboren in oceanen
gepassioneerde groet
hand van onstuimige wind
woelend door je haren
masserend, jagend zand
tomeloos ervaren
op banken beukende branding
brengen het bedaren
de zee omarmt bezield
de kern van jouw bestaan
deinende bescherming
waarin je kunt laten gaan
verstrengeld met de kust
hartstochtelijk samengaan
tijdloos vrijend met de zee
komt iedereen tot rust
een ieder die beseft
dat de zee je kust
14 gedachten over “De Zee Kust”
Zo echt, zo herkenbaar, zo mooi.
Die ervaring heb ik ook…
ik hou van de zee en was daar geliefd op het strand
prachtig gedicht van eenheidsgevoelens met de natuur en mens
❤️
Dankjewel.
raakt je ziel …je hele lijf ..;één met de zee !
Dankjewel.
In één woord Prachtig!
Dankjewel, Rita. Je weet het en je voelt het, toch?
Heimwee naar de kust roept het op. Mooi mooi.
Dankjewel.
Vanaf volgend jaar mei kun je met de bundel die ik schrijf over zee, kust, strand en duin, thuis van de kust genieten.
Ik vind het jammergenoeg geen geslaagd gedicht.
Het erotische thema van het één zijn met de zee is een torenhoog cliché geworden dat ook uitgemolken werd in alle takken van de kunst.
En wat mij ook telkens opvalt: geen lidwoorden gebruiken zou een tekst tot poëzie verheffen.
Verder zijn er nogal wat teveel adjectieven, een gezocht stafrijm (“banken beukende branding”) en een holle uitdrukking (“de kern van het bestaan”).
Probeer een origineel beeld over de zee te scheppen om het vervolgens in woorden te gieten. Succes.
Dankjewel voor jouw reactie, Edouard.
Ik probeer nooit te doen wat een ander graag wil dat ik doe. Ik heb mijn eigen gevoel opgeschreven op mijn manier.
Het beoordelen van andermans werk vind ik prima, maar ik doe het niet, omdat ik het een manier vind van beperking, inkadering en plaatsing, alsof het ergens aan zou moeten voldoen. Het moet maar aan een ding voldoen, dat ik er tevreden over ben.
Het verheffen tot poëzie is niet mijn doel, los van het feit dat het maar de vraag is wat dat is en wie dat bepaalt.
Evengoed begrijp ik wat je wil zeggen hoor. Jij vind het niet leuk en dat kan. Ik ga helemaal niets proberen, Edouard, we denken er verschillend over. Ik kies ook niet voor en methode of een stijl. Ik schrijf voor mijn plezier. Als anderen er eveneens van kunnen genieten doet mij dat plezier, als iemand het niet leuk of goed vindt, dan kan dat. Het betreffende gedicht werd meer dan 2.000 maal door lezers gewaardeerd, dat is mooi. Ik ben al tevreden als ik het goed vind en nog mooier is als ik er 1 iemand een plezier mee kan doen.
Ik had niet de bedoeling een origineel beeld neer te zetten, ik heb mijn gevoel over zee en kust neergezet en dat komt zeker overeen met die van anderen. Ik hoop dat ik je heb kunnen uitleggen dat ik je wel begrijp, maar dat ik er niets mee kan. Een torenhoog cliché, daar is niets mis mee, vind ik.
Misschien is dit gedicht meer passend bij het genre waar jij van houdt: https://meanderblog.nl/zeespiegel/
Fijne zondag.
Erotiek,zoals je noemt is een onderdeel van het leven vind ik.wat is er mis om.natuur en erotiek samen tot een geheel te creëren? Het mooiste wat er is om dat met een mens te mogen voelen.wij zijn.ook een deel van de natuur. Eenheid scheppen is de basis van leven
De liefde is een eeuwig durende staat van zijn .alles wat leeft ontstaat vanuit liefde.intuitie en.echte liefde zijn de meest eerlijke gevoelens. Zonder dat zijn we mechanische wezens,robotten zoals ze veronderstellen van cyborgs oftewel ruimtewezens, enkel bestaan en gevormd worden v anuit een technische ontwikkeling.moet iemand,die zijn gevoel probeert te uiten dan.in een andere categorie worden geplaatst? De mooiste creaties ontstaan vanuit gevoel en gaan ver! Voorbij de grenzen van taal . Is totaal niet belangrijk hoe dit met woorden overgedragen wordt. Als het maar binnenkomt en mensen raakt en aan het denken zet.en inspireert.sorry als ik je hiermee beledig. Ik denk dat je op een totaal ander denknivo leeft.ook al heb je maar 1mens raakt en positieve gedachten kan overbrengen ,heb je al niet voor niets geleefd.het gaat er in het leven niet om wat je doet maar hoe je doet.zodra je gedichten gevoelens in taalkundige vakjes plaatst gaat de waarde en daarmede het GEVOEL verloren.
.
Een vlaag wind, golven die door je taalgebruik bijna voelbaar worden.
Woorden die dansen als het ritme van de zee.
Je hebt ons een prachtig plaatje, een heel mooie beleving geschetst.
Zodra ik weer eens aan zee ben, zal ik m’n ogen dicht doen en proberen een glimp op te vangen van deze, jouw, ervaring.
Een heel mooie compositie.