Waar
zielen die elkaar beroeren
zielen in ontdekkingsdans
balancerend langs contouren
zielen in zichzelf althans
zoekend naar het onbekende
behoedzaam op de tast
nieuwsgierig naar het ongekende
zuiver, om wat is gekrast
overstromend beider ziel
in de maalstroom naar elkaar
liefde, sterk en toch fragiel
zielen worden samen waar
Een gedicht over de ware ontmoeting van twee zielen. Tot elkaar aangetrokken door zichzelf, al zolang als ze waren.
Aan het begin van een nieuwe weg, iedere dag. Zeker en onzeker, voorzichtig en gedurfd. Nieuwsgierig en dansend, altijd maar dansend op het ritme van het gevoel, onderwijl alle sluiers afwerpend, omdat de ontmoeting nooit is uitgegroeid.
Klik voor meer gedichten van Meander op: www.meanderblog.nl/catergory/gedichten
“Waar” is een van de gedichten in een reeks over het ware zijn. Het binnenste van de mens dat niet in de mens zit, of in de mensheid, maar er is. Diepste gevoelens en bewegingen van het zijn en worden. Wat we zijn, groeit altijd verder ongeacht of het slechts dit ene leven is, of dat het meer is op andere momenten en tijden, voorzover dat begrip moment en tijd een relevant toepasbaar begrip is.
7 gedachten over “Waar”
schitterend mooi jouw gedicht.. dankjewel dat ik hier van mag genieten.
Dankjewel voor het compliment, want ik schrijf voor anderen en voor mijzelf. In, vanuit, om en rond mijzelf en soms over iets dat ik ben, mijzelf.
Wat een schitterend geheel Folkert. De energie die tussen twee mensen kan ontstaan, de zielen die elkaar raken. Het gevoel samen één te zijn. Mooi!
Dankjewel, Rita. Ik werd en wordt iedere keer warm en gelukkig als ik dit gedicht lees, ook omdat het voor mij over meer gaat dan je leest. Ik hoop dat dit voor andere mensen ook zo is.
Een relatie waar je elkaar optilt tot een hogere frequentie…doet me denken aan tweelingszielen, zielsverwante relaties.
Prachtig gedicht en prachtig als het zo kan werken tussen mensen. Ik hou van mystieke gedichten.
Eens dat als er twee mensen in liefdesnaam bijeen zijn er meer is en groeien kan dan wat je ziet.
mensen aan elkaar leren en elkaar stimuleren te ontwikkelen in wie zij zijn…
denk ook aan “de Celestijnse belofte” met jouw gedicht
Beloftes maak je waar, anders kun je ze niet doen.
Mooie reactie, Marijke.
Het kan inderdaad gaan over twee zielen die elkaar ook nu ontmoeten en samen willen zijn o te ontwikkelen en te leven, maar….
het kan ook gaan over een onbeperkt aantal combinaties van zielen bewust en onbewust.
Voor mij was het beiden, dus heel erg persoonlijk en heel diep en breed.
…als een diamant, waarvan de vlakjes worden opgepoetst en steeds helderder en mooier worden