zonder te weten
hoe verder te gaan
hoe verder te willen
doorkruist ze duinen
keert haar schreden
kiest het pad
naar zee en strand
klimmen en dalen
door ‘t mulle zand
naar lonkend strand
aan verlaten kust
afbuigend naar noord
om niet te snel
aan briesende branding
te geraken
waarom nog verder
wat is er nog
meer dan het was
waarom moeten
als niet kunnen
de wens verwoordt
om niet te leven
niet meer te zijn
ze wendt haar hoofd
beziet de zee
de branding
de alles verzwelgende
hoge golven
krachtige naweeën
van late lentestorm
roep van de zee
niet zonder haar
en zij niet zonder zee
‘Zij niet zonder zee’: © Meander; 7 juni 2018.
Foto: Opgezweepte branding; © Meander; 11 augustus 2017.
Gerelateerd
8 gedachten over “Zij niet zonder zee”
Wat een prachtig gedicht
Dankjewel. Zat een jaar in mijn hoofd. De titel had ik, het verhaal ook, omdat….
Er eenheid bestaat…hoe dan ook
Mooi
Het gedicht dat ik lang geleden besloot te schrijven, maar dat pas onlangs zomaar uit de “pen” vloeide.
Wat een kracht spreek hier uit!
Dankjewel
Wat een prachtig ontroerend gedicht.
Dankjewel, Henriëtte.