Zij niet zonder zee
zonder te weten
hoe verder te gaan
hoe verder te willen
doorkruist ze duinen
keert haar schreden
kiest het pad
naar zee en strand
klimmen en dalen
door ‘t mulle zand
naar lege vlakte
aan de kust
afbuigend naar noord
om niet te snel
aan briesende branding
te geraken
waarom nog verder?
wat is er nog
meer dan het was?
waarom moeten
als niet kunnen
de wens verwoordt
om niet te leven
niet meer te zijn?
ze wendt haar hoofd
beziet de zee
de branding
de alles verzwelgende
hoge golven
krachtige naweeën
van een late lentestorm
roep van de zee
niet zonder haar
en zij niet zonder zee
Het is aan de lezer om te interpreteren en al dan niet af te ronden. Liefde en leven met en in de natuur. Waar de natuur een metafoor kan zijn voor het menselijk zijn, het menselijk denken en voelen. Verbeeld je eigen verbeelding en leven en zie in de natuur jouw begin en einde en daarmee jouw verdergaan.