nat zand
perst zich tussen je tenen
terwijl je samen alleen loopt
langs de grens
van strand en water
laag water overwonnen
onstuitbaar opkomende vloed
stuwende wind van dagen
stijgend waterpeil
deining die golven
tot genotvolle hoogte brengt
harde wind
zweept branding op
schuimkoppen denderen
over elkaar heen
aritmisch geraas van water
zijn meerdere erkennend
in zandbanken en strand
gesloten ogen
proberen te balanceren
op verschuivende grens
van droog en nat
van vast en vloeibaar
van zeker en niet weten
geschonken vrede
en liefde
die kansen krijgen
door onaantastbare macht
kracht van raakbare natuur
brengen ontwende rust
met de prijs
van duidelijkheid
nat zand
perst zich tussen je tenen
terwijl je alleen samen loopt
langs de grens
die niet bestaat
© Folkert Buiter; augustus 2017.
“Foto: ‘Zand tussen je tenen’; © Folkert Buiter; augustus 2017.
Gerelateerd
15 gedachten over “Zand tussen je tenen”
Zo goed en treffend beschreven. Het is alsof ik er naast loop.
Tijdens het lezen hoor je bijna het ruisen van de zee en het kwetteren van de meeuwen…
Dankjewel. Ik had de meeuwen verstopt voor het beeld. Die komen in een ander gedicht nogal prominent voorbij. Net als het gedicht over de Wadpolitie.
Let maar op er komen er nog een heleboel over zee, kust etc……
beeldende woordenkunst …………..bedankt !
Dankjewel
Mooi en genoten
Dankjewel, Karin.
Prachtig gedicht. Ik hou van het strand en alle belevingen die het je schenkt. Dat heb je hier fraai vorm gegeven.
Dankjewel, Rita. Meer dan 1.600 lazen het inmiddels en dat voelt best fijn, ook al wil ik dat kleine betje ego ook nog kwijt. Meer dan 300 leuke, lieve en enthousiaste reacties via Facebook, deze pagina, LinkedIn en anders.
Ik lees het steeds weer en denk terug aan de dag dat ik het schreef, de locatie (Egmond aan Zee) en waarom ik het kon en wilde schrijven.
Een gedicht om vaker te lezen…
in meerdere lagen, gevoelsniveau’s
De natuur in wie wij onze meerdere erkennen…de scheppingskracht die erachter ligt.
Het helende van aan/in het water in de branding lopen met blote voeten.
die mystieke lading heeft dit gedicht
en geeft een eenheidservaring, brengt weer nader tot elkaar
Dankjewel.
Wat een mooi gedicht,
Mijn gedachten gaan
hierdoor terug naar
2007 t/m 2012 omdat
Ik ieder jaar van oktober
tot en met april de hele
kust van Spanje en
Portugal heb gelopen,
waar te lopen en klimmen
was, vele delen 2x gelopen
ook de directe achterdelen
van de kust, heenweg strand, keien
terugweg, duinen, rotsen, bergen,
en dag 2 dorpjes, straatjes.
en gelukkig alle dagen staan
de wandelingen op foto’s.
Dankjewel.
“Langs de kust”, een mooie titel voor een gedicht en een bundel.
Als ik dit kan omtoveren in poëzie de komende dagen, dan stuur ik het eerst aan jou.
Heb je er een bijzondere panoramische foto bij?
Wat een schitterend avontuur.
Wat is dat een mooi en kennend gedicht! Ik ben juist van Spanje terug…. wat hier geschreven staat…is wat ik echt ervaren heb !Samen met twee alleen !Wat een zalig rustgevend gevoel .
Dankjewel. Wat een mooie ervaring.