K . . verhaal

K . . verhaal

Frank liep zelfverzekerd naar de deur van café ‘t Valentijntje in de Zandvoordestraat. Hij had zich voorgenomen dat hij niet zonder een leuke vrouw naar huis zou gaan. Hij duwde het gordijn van het halletje opzij en stapte naar binnen. Zijn oog viel onmiddellijk op drie jonge vrouwen die aan de bar stonden. Frank liep naar hen toe, zei gedag en bestelde een biertje. Toen dat voor hem op de bar werd gezet, vroeg hij de dames, die volgens hem geïnteresseerd naar hem keken: “Willen jullie iets drinken?” Dat wilden ze wel. Ze bestelden alle drie een cocktail. Daar schrok Frank van, want cocktails waren duur. Hij hield zich groot, stak een zinloze duim op en lachte.

De cocktails werden met liefde en toewijding door John gemaakt. Enkele minuten later zette hij ze op de bar. “Gezondheid, dames”, zei John.
De drie vrouwen hieven hun glas, riepen: “Hoppa”, en stootten hun drie glazen tegen elkaar, zonder zich om Frank te bekommeren. De dikke rietjes vonden hun weg tussen drie paar fraaie lippen.
Frank probeerde een gesprek aan te knopen. De vrouwen veinsden interesse, maar echt luisteren, dat deden ze niet. Even later liepen ze met de cocktails in hun hand naar een tafeltje. Frank wilde meelopen, maar een van de drie vrouwen draaide zich om en keek hem indringend aan. Haar blik sprak boekdelen en Frank droop af. Hij dronk schielijk zijn biertje op, betaalde en banjerde De Klepel uit. Buiten gekomen vloekte hij een paar keer luid, wat de aandacht trok van enkele voorbijgangers. Uitgeraasd, haalde hij zijn schouders op en besloot zijn missie elders voort te zetten.

Honderd meter verder was de volgende kroeg. Hij kwam hier nooit, maar vooruit. Aarzelend ging hij naar binnen, bestelde een biertje en ging aan een tafeltje vlakbij de ingang zitten. Als er een vrouw binnen kwam die aan zijn normen voldeed, ging hij staan en vroeg hij haar of ze bij hem kwam zitten. Drie keer was hij iets te snel, omdat de vriend of vriendin van de dame in kwestie net iets later binnen kwam. Na evenzoveel keer sorry te hebben gezegd, had hij de vierde keer meer geluk.

De modieus geklede jonge vrouw stelde zich voor als Denise en gaf hem een kus op zijn mond. Eindelijk, dacht Frank. Wat een mooie vrouw.
Ze raakten in gesprek, dat wil zeggen Denise vroeg hem het hemd van het lijf. Over zijn werk, of hij een vriendin of een vriend had, over zijn huis en ze vroeg hem vrij direct wat hij van haar vond. Frank gaf antwoord op alle vragen, maar bij de beantwoording van de laatste vraag zocht hij even naar zijn woorden. Stotterend zei hij dat hij haar een mooie en sympathieke vrouw vond. Denise zuchtte, maar wat dat betekende was voor interpretatie vatbaar.

Na enkele drankjes vroeg Denise of Frank met haar meeging. Frank wilde ja zeggen, maar hij twijfelde, want het ging hem te snel. Tot zijn eigen verbazing zei hij, iets te nadrukkelijk: “Nee.” Frank had onmiddellijk spijt, maar het was te laat. Hij had het verknald.
Denise stond op, gaf hem een klap in zijn gezicht, riep: “Loser” en vertrok, Frank beduusd achterlatend.

Frank zag de kroegbaas en verschillende gasten lachen. Een hoogblonde vrouw schudde haar hoofd, lachte hard en wees naar hem. Frank stond op, liep naar de bar en vroeg de barkeeper op geïrriteerde en luide toon: “Wat valt er te lachen.” Een homerisch gelach steeg op in het café.
De barkeeper zei: “Man, je probeerde zo opzichtig vrouwen te versieren, dat je niet door had dat je bijna met onze Dennis naar huis was gegaan.”

Zeg nou zelf, dit is toch gewoon een kutverhaal? Maar…… je wilde het wel lezen.

 

Meander

 

Nog een maf verhaal lezen? Klik op: Tent, of klik op Vrijgezel.

5 gedachten over “K . . verhaal

    1. Dank.
      Over hoe je met een k met peren verhaal dat van flauwheid aan elkaar hangt, de mensheid toch aan het lezen krijgt.
      De tips onderaan het verhaal Tent en Vrijgezel zijn de moeite waard, maar die ken je vermoedelijk al.

Geef een reactie