stilzwijgend genesteld in een stoel
zon streelde zijn ontspannen gelaat
volmaakt onverstoorbaar zat hij daar

ogenschijnlijk zonder enig doel
van een uur of tien tot ‘s avonds laat
wind dwarrelde zoekend door zijn haar

men leek verbaasd, een enkeling wees
er werd geïrriteerd gekeken
wat zocht die kerel hier aan hun strand

kwam de rust verstoren was hun vrees
ze zeiden zonder hard te spreken
hier is geen plaats voor gelanterfant

de onruststoker bleef nogal koel
hoorde geen klap van al het geblaat
merkte niets van het loze misbaar

onafgebroken een goed gevoel
genieten van stiltes overdaad
een levensgenieter zonder maar

‘Onruststoker’: ©Folkert Buiter; 15 mei 2022

Foto: ©Folkert Buiter; 21 juli 2019

Meer gedichten van Folkert Buiter? Klik HIER.