Lentelicht
als alles is gesmolten
niets meer overblijft
schoonheid weggedooid
betovering verdwenen
winter niet beklijft
als jij bent vertrokken
zonder een laatste groet
liefde is verdampt
geluk in gruzelementen
gepasseerd voorgoed
dan ga ik naar verder
in overdadig licht
adieu aan het verleden
adem mijn toekomst
in aanlokkelijk lentelicht
‘Lentelicht’: © Folkert Buiter; 14 februari 2021
Foto © Folkert Buiter; 16 februari 2021
Meer gedichten van Folkert Buiter? Klik HIER.
13 gedachten over “Lentelicht”
Mooi…
Dankjewel.
Hij kon niet anders: er werd over hem beslist,maar laat een gevoel achter en die herinnering blijft.
Iets van geluk,puurheid,lang geleden, kind zijn,een andere wereld.alleen het uiterlijk verdwijnt in het niets.
Zo zo. Maar wel gewoon voortstappen hè de toekomst in, want achteruitlopen werkt niet.
Raak geschoten, maar soms…..
Gelijk heeft ie.
Wie?
Ik, jij, hij, zij, wij, gaan soms, regelmatig, door een barre sombere ‘winter’ heen. Na verloop van tijd komt dan toch weer de ‘lente’. De ‘ik-figuur’ in het het gedicht heeft gelukkig die warme lichte stralen van die ‘lentezon’ weer ontdekt.
En nu maar hopen dat het licht weer overwint : dat de warmte en zon liefde en vernieuwing vindt.
prachtig, krijg enorm zin in het voorjaar.
Dankjewel. Kom maar op met die lente.
en dan de blijheid van de vogels horen
de eerste groene sprieten van de narcis ontdekken.
Zonder jas op een bankje.
Zalig!
Mooi gedicht en passende foto.
Dus.