Kom Maar

Kom Maar

 

Kom maar                            

 

‘t is klaar

 

Niet meer                           

 

Nooit meer                        

 

Toe dan                               

 

Glimlachend                             

 

Kijkend                              

 

Begrijpend                         

 

Wenkend                            

 

Kom maar                             

 

Logo Meander

Over de liefde en het begrip van mijn moeder.
Ze wijst mij nog steeds de weg naar een volgend brokje leven.

6 gedachten over “Kom Maar

  1. Jouw woorden raken me Folkert omdat ze me doen terugdenken aan de begrafenis van mijn moeder en het korte gedicht dat ik toen voor haar heb geschreven. Vooral de woorden Glimlachend, Begrijpend, Kijkend geven een prachtig beeld van hoe een moeder voor je kan zijn. Ik mis haar nog steeds.

  2. Niemand kan je moeder zijn en vervangen. Een uniek mens…die leven geeft en liefde voor zover in haar vermogen.
    Jouw gedicht als een monument voor haar…dat blijft. Liefde ook niet tastbaar maar in je hart. Het gemis kan toch de kop op steken. Ik weet erover mee te praten…

    1. Het gemis bestaat niet en heeft nooit bestaan, maar het monument dat klopt.
      Ik ben mijn moeder op een bepaalde manier, zoals ik ook mijn vader ben en ondertussen toch mijzelf.
      Dat voel en ervaar ik. Dankbaarheid en liefde… en als er al een moment van missen is, is dat de ultieme uiting van liefde.

      1. Ja, ze leven in jou verder…
        het missen hangt er ook vanaf hoe oud geliefden zijn als ze heengaan…hoe oud jij dan bent.
        Mooi dat je zo terug kunt kijken.
        Misschien zij ook wel op jouw monument!

Geef een reactie