Kom Maar
Kom maar
‘t is klaar
Niet meer
Nooit meer
Toe dan
Glimlachend
Kijkend
Begrijpend
Wenkend
Kom maar
Over de liefde en het begrip van mijn moeder.
Ze wijst mij nog steeds de weg naar een volgend brokje leven.
Over de liefde en het begrip van mijn moeder.
Ze wijst mij nog steeds de weg naar een volgend brokje leven.
6 gedachten over “Kom Maar”
Jouw woorden raken me Folkert omdat ze me doen terugdenken aan de begrafenis van mijn moeder en het korte gedicht dat ik toen voor haar heb geschreven. Vooral de woorden Glimlachend, Begrijpend, Kijkend geven een prachtig beeld van hoe een moeder voor je kan zijn. Ik mis haar nog steeds.
Dankjewel, Rita, voor deze lieve reactie. Het gedicht is mijn moeder.
Niemand kan je moeder zijn en vervangen. Een uniek mens…die leven geeft en liefde voor zover in haar vermogen.
Jouw gedicht als een monument voor haar…dat blijft. Liefde ook niet tastbaar maar in je hart. Het gemis kan toch de kop op steken. Ik weet erover mee te praten…
Het gemis bestaat niet en heeft nooit bestaan, maar het monument dat klopt.
Ik ben mijn moeder op een bepaalde manier, zoals ik ook mijn vader ben en ondertussen toch mijzelf.
Dat voel en ervaar ik. Dankbaarheid en liefde… en als er al een moment van missen is, is dat de ultieme uiting van liefde.
Ja, ze leven in jou verder…
het missen hangt er ook vanaf hoe oud geliefden zijn als ze heengaan…hoe oud jij dan bent.
Mooi dat je zo terug kunt kijken.
Misschien zij ook wel op jouw monument!