Je gaat niet dood
je gaat niet dood
het is niet waar
je houdt op
geboren te zijn
gaat naar nergens
nergens naar toe
je blijft overal
waar je ooit was
zonder pijn
zonder besef
zonder weten
zonder jas
zonder iets
gewoon altijd
naar ooit
niet nooit
je gaat niet dood
dood is niets
dood is nergens
je gaat
waar je was
daar ben je
levende liefde
en gedachten
in geen leven
na geen dood
‘Je gaat niet dood’: ©Folkert Buiter; 26 september 2022
‘Tekening’: Bewerking van een tekening van apkpure.com ©Folkert Buiter; 26 oktober 2022
Meer gedichten van Folkert Buiter? Klik HIER.
9 gedachten over “Je gaat niet dood”
Prachtig!
Dankjewel
Prachtig verwoord fol k ert.
Zo voel ik het ook.dood bestaat niet.wij weten ni k s zeker over ‘ dood’.alles lijkt een fase .oneindigheid dat liefde heet en ons altijd meeneemt in ons bestaan hier en na dit leven.herinnering blijft wie je was ,blijft en ooit zal zijn/ worden in een groot geheel/ eenheid.we zijn als een vonkje van de eeuwigheid aanwezig in puur” zijn”.dat is een “weten” die me altijd een zekerheid geeft. Dat zit in ieder mens ongeacht of je je dat bewust bent.
Prachtig omschreven Folkert. Zolang iemands naam genoemd word, leeft degene voort in het hart van hen die hem of haar liefhadden. Herinneringen blijven
Dus.
En in de geschiedenis van de ruimtetijd blijven de beelden en geluiden van het zijn zich voor altijd voortsnellen tot in het oneindige.
Dus weten niks maar denken te weten op basis van wetenschappelijke bevindingen die niet oneindig zijn, je kan alleen voelen in totale overgave, loslaten, waar denken en tijd niet bestaan, ver voorbij ons aardse bestaan. ( een hogere energiefrequentie). ons lichaam wordt na sterven sterrenstof en wordt weer vruchtbare grond.verbinding met leven( beweging,) hier op aarde ,ontstaat door chemische reakties. Enkel de liefde verbindt waardoor eenheid kan o n tstaan.daar kan niets tegenop.
Mooi beschreven, Folkert. Zelf heb ik de overtuiging dat iedereen die sterft opgaat in het grote geheel. En dan bedoel ik gewoon dat je atomen teruggaan naar daar waar de oerknal ook vandaan komt. De dood is daarom gewoon het begin van een nieuw leven. Een gedeelte van je lichaam wordt gewoon water en regent de straten nat, een ander gedeelte zuurstof en geeft adem aan alles wat leeft en weer een gedeelte stikstof, het belangrijkste element omdat zonder stikstof er simpelweg geen leven is. Het zijn de stoffen waarmee ieder leven begint. Als je sterft is gewoon jouw persoonlijke portie brandstof op en komt er ruimte voor anderen. Maar je mag me gek vinden omdat ik zo denk. Ik vind jou ook niet gek. 🙂
Eigenlijk is dat wat ik impliciet schrijf. We hebben tussen geboorte en einde leven of ophouden geboren te zijn een immense afstand in allerlei kronkels afgelegd door het heelal. Overal waar we waren lieten we ons beeld achter en wie weet wat nog meer. Al die momenten en beelden blijven als licht gewoon verder gaan naar wie weet waar. Ge zijt sterrenstof en tot sterrenstof zult gij wederkeren.
Dit gedicht heb ik de afgelopen dagen diverse keren gelezen en overdacht. Ik begreep het niet zo goed. Je laatste reactie maakt veel duidelijk.
Er warrelen veel gedachten en herinneringen bij me op die ik graag zou willen delen, maar wat teveel is en te persoonlijk voor hier.
Dank voor je uitleg. Het geeft een mooi perspectief.