Milliseconden
jongeman legt uit
aan blonde dame
belangstellend wordt geknikt
tante is te lief
na twee zinnen was ze hem al kwijt
dat toegeven zal ze niet
drie keer op andere gedachten?
maar die heeft hij niet
sociale zorg en binair besturen
in milliseconden
die je zomaar voor de rechter brengen
worden mensen zo verzorgd?
of niet?
hij rammelt door zijn werk
via mail langs overleggen
verdwijnt hij in systemen
en is volkomen in de wolken
zij ziet dat en geniet
van zijn complexiteit
van zijn intelligentie
die hem heeft behept
met vanzelfsprekendheid
van arbeidscontract
naar chiptechnologie
via een type bed voor ouderen
hobbelt hij in luttele tijd
langs trademarks, Londen,
registraties en certificaten
raakt gelukzalig verloren
in de wondere wereld
van digitale waanzin
ervaren als een sprookje
een sprookje zonder einde
ze zijn inmiddels in München
tante stelt vragen over leven
vragen die hij niet volgen kan
maar wel beantwoordt
vanuit zijn perspectief
worden in milliseconden
tussen inhoud en vorm
digitaal verminkte waarheden
met elkaar verbonden
al gaan ze nergens over
straks gaat hij hardlopen
de route volgt in detail
langs merkwaardige woningen
en gedetailleerde beschrijvingen
waarna prioriteiten worden gesteld
het is niet duidelijk welke
of waarom en waarover
al gaat het over blauw en wit
de lunch is verorberd
tussen al het geratel
en gedurig oplepelen
van ongenode feiten
als snel dessert
smijt de jongen
met een tevreden blik
in schijnbare milliseconden
enkele laatste onbegrijpelijkheden
in haar richting
tante’s geduld lijkt oneindig
ze knik begripvol
zonder dat duidelijk wordt
wat dat begrip precies inhoudt
langzaam dooft zijn luide stem
het gaat niet meer over werk
het einde is gekomen
tante zegt “goed”
ze bedoelt, we gaan naar huis
beiden duiken in hun slimme telefoon
er komt regen uit de app
morgen gaat tante iets doen
betalen maar en snel naar huis
ze zullen elkaar bellen
zeggen ze
5 gedachten over “Milliseconden”
Wat zit dit knap in elkaar! Ik zie en hoor het tafereeltje voor me!
Heel leuk dat jij je ogen en oren altijd wijd open hebt staan!
Duidelijk wordt ook hier weer eens dat mensen flink langs elkaar heen kunnen praten, geen echte verbinding maken en het zo laten.
Waar gebeurd.
Ja ,wanneer leren mensen elkaar echt kennen? Ik voel geen liefde maar ongeinteresseerdheid,ver van elkaar staan gerelateerd aan de overbelaste techniek van het systeem: ik heb je “gehoord”.daar word je niet gelukkig van
Er was een vorm van genegenheid, maar wel eentje met een periodiciteit met grote intervallen.
Je hebt de vormgeving aangepast. Het past zo beter bij de inhoud: Het korte fragmenten van denken de wereld inzenden en er geen belangstelling voor hebben of en hoe de ander het oppikt.