op de bank lag zij te dichten                                       

over avontuur aan ‘t strand                                          

benen gekruist, hoofd geheven                                       

notitieboek op schoot                                 

pen in de hand                                          

wonder der natuur aanschouwd                                             

schreef zij verbazing neer                                                           

deelde verwondering en kunst                                              

keek nog eens naar de beelden                                 

glimlachte een keer                                    

zomaar druppels van de duinen                                         

als tranen glinsterend naar benee                      

omarmden haar gevoel van heden                                

liefdestranen stroomden over                                      

en de duinen huilden mee

duinen wisten toen al

wat lag in het verschiet

wens was groter dan de wil

liefde werd gebroken

duinen voorvoelden het verdriet                            

 

 

“En de duinen huilden mee”: © Meander; 28 mei 2018

Foto “Huilende duinen”: © Meander; februari 2018

Meer gedichten van Meander? Klik HIER.