Dag Folkert, ben een prachtig boek aan het lezen van, Frederic Gros; wandelen. Bij sommige passages glimlach ik en zie jou daarin.
“Als je de deur van de wereld achter je hebt dichtgegooid, houdt niets je meer tegen: de stoepen zuigen zich niet meer aan je schoenen vast (het duizendmaal herhaalde traject terug naar de huiselijke haard). De kruispunten flikkeren als razende sterren en je herontdekt de huiveringwekkende angst van het liezen, de vrijheid als duizeling.”
6 gedachten over “Vogelvrij”
Jazeker Folkert. Zo voelden wij ons vroeger ….
Nog steeds een beetje af en toe?
Dag Folkert, ben een prachtig boek aan het lezen van, Frederic Gros; wandelen. Bij sommige passages glimlach ik en zie jou daarin.
“Als je de deur van de wereld achter je hebt dichtgegooid, houdt niets je meer tegen: de stoepen zuigen zich niet meer aan je schoenen vast (het duizendmaal herhaalde traject terug naar de huiselijke haard). De kruispunten flikkeren als razende sterren en je herontdekt de huiveringwekkende angst van het liezen, de vrijheid als duizeling.”
Zo is het en niet anders, of zoals de Friezen zeggen Sa is’t en net oars.
Bij de Zilvermeeuw denk ik vooral aan de oude metrostellen.
Nostalgische groet,
O ja, die ook, maar dat waren de reizigers waar velen er van zich iets te vogelvrij gedroegen, toch?