minuten waaien door lege kamer
van verloren toekomst
gedachten dringen zachtjes aan
in allerlaatste poging tot
zonder realiteitszin of liefde

onderhuids verdampte emoties
kleuren het late lange lage licht
waar ooit dubbelganger danste
langs ontspoord ravijn
balancerend op onzekerheid

ten langen leste sluit de poort
op loze grens van tijd
als iets minder dan de helft
zich overgeeft aan sleets adagium
een soort van verder leeft

‘Tweeling’: © Folkert Buiter; 2 februari 2023

Meer gedichten van Folkert Buiter? Klik HIER.