finale zon verschuilt tere regen veegt verte apodictisch etaleert kust een volmaakte congruente quasi illusie summum van antoniemen in evidente complementen spiegelingen in berustend water van geluwde zee openbaren bezielde reflectie “Zeespiegel”: © Folkert Buiter, 27 november 2017. Foto: “Zeespiegel”: © Folkert Buiter; 28 september 2022. Voor meer gedichten over Zee, Kust en Strand, klik HIER.
Schilderij “Op Huis Aan” van Ans Duin De kleine, zwarte, smalle sloep gleed langzaam, maar ogenschijnlijk doelgericht door het stille water van de oneindige plas. De vrouw roeide met gestage regelmaat en raakte het water zo gracieus, dat er weinig rimpelingen achterbleven. Ze was onderweg. Onderweg naar de overkant, verborgen in de evenzo onzichtbare verte. Ze voelde zich vrij en genoot van de stille, vroege morgen. De zon kroop boven de horizon en ervoer de vrouw en haar missie door haar eerste stralen…