Ontheemd
droog mos
rommelig gras
lage struiken
weerbarstige doornen
langs platgetreden
verzadigde paden
verweren zich tegen
ruwe koude wind
en wachten
slingerende smalle
kleurloze weggetjes
waarover gehaast
vermeende zwemmer
soms struikelend
vergeefs
naar huis rent
niemand aantreft
zijn huis
niet thuis
wie woont hier
waar ga ik
waarom
klare paniek
drijft quasi
zwemmer gedreven
gejaagd en schichtig
terug langs
wirwar van planten
kronkelige doornatte
grijze paden
in schraal
onstuimig weer
langs landerijen
over duinen
door kwelders
buiten paden
over strand
in striemend zand
tot brullende branding
en verder
verder
verder weg
weg
weg van vergeefs
in kolkende zee
door metershoge
geselende golven
baant zwemmende
illusie zich
een ijdele weg
naar een verleden
‘Ontheemd’: © Folkert Buiter; 31 maart 2023
Foto en bewerking: © Folkert Buiter; augustus 2019; 31 maart 2023
Meer gedichten van Folkert Buiter? Klik HIER.
3 gedachten over “Ontheemd”
Wat een pracht gedicht.voelbare paniek,nergens thuishoren,geen zicht op beter.is a l s wind: onvoorspelbaar.
Hartverscheurend dit. Ik zou zeggen ‘kom maar hier, dan geef ik je een thuis. Vertel me je verhalen, huil tot je geen tranen meer hebt en verder kunt’ (Zou ik het kunnen?)
Dit gedicht doet me ook denken aan het prentenboek ‘De koffer ‘ dat ik laatst heb voorgelezen aan de kleintjes. Gelukkig werd daar aan het eind vriendschap gesloten.