mijn lief rust in mijn armen

zo ligt ze urenlang

terwijl ik kijk en wakker blijf

welhaast oneindig lig te wachten

nooit duurt het mij te lang

ze doet haar ogen open

glimlacht kort naar mij

nestelt zich nog hechter

aan mijn vege lijf

klemt zich aan mijn zij

samen dromen we naar dan

naar ongeweten later

samen altijd onderweg

gevoegd tot eenheid

als één druppel water

‘ÉÉN: © Folkert Buiter; 27 mei 2020.

Afbeelding: bewerking foto internet.

Meer gedichten van Folkert Buiter? Klik HIER.