Schamelaar
klotehoer ik maak je af
als ik je zie
als… ja dan, jij vuile hoer
ik pak je en en en…
schreeuwde de kleine
eenzame trieste dakloze
stinkende ongeschoren
miserabele verschijning
waarop men geen acht sloeg
hij hoorde erbij
zonder dat hij het wist
deel van de omgeving
de achtergrond
de gemiddelde ruis
rondom het station
een enkeling slechts
gunde hem een blik
wat de lichtgeraakte sloeber
genadeloos afstrafte
door zijn eentonige tirade
te hervatten
schijnbaar gericht
op die ene argeloze reiziger
die deed alsof
hij een trein moest halen
een trein naar weg van hier
de redeloze radeloze
hulpeloze schamelaar
achterlatend in zijn
uitzichtloze schijnwereld
binnen een maatschappelijk
gecreëerde realiteit
van voorbijsnellende
betekenisloze herhalingen
‘Schamelaar’: ©Folkert Buiter; 3 oktober 2021
Meer gedichten van Folkert Buiter? Klik HIER.
6 gedachten over “Schamelaar”
Pijnlijk verdriet verwoord
Stille groet,
Precies, Rob.
Pff,wat een ellende in woorden:hoe verschrikkelijk moet de realiteit dan niet zijn.
Dit is zo verdrietig! Lang geleden, wie weet hoe kort nog maar, was er een moeder die dit mensje in haar armen hield. Zou ze het hebben geknuffeld? Wat is er gebeurd dat hij zo verworden is?
Dus
Kijk.met liefde ,spreek met liefde ,voel met liefde.
Liefde heelt!