Kussen
Kussen is een indringend, kort verhaal van Sylvia Visser.
Een verhaal dat je moet lezen om het te voelen. Een verhaal dat je wilt lezen om het te begrijpen. Een verhaal dat je herleest, om zeker te weten dat het er echt staat.
Kussen
6 november 2015
Ze is weg. De tranen stromen over mijn wangen. Niets wijst erop dat ze daar ooit geweest is. Af en toe jaagt de wind een vlaag regen het donkere portiek in. Ik wil die laatste momenten terughalen. Haar snoetje kussen. Mijn lippen op haar wangen, haar voorhoofd, haar lippen. Het licht in het huis brandt nog steeds. Ik hoop maar dat er lieve mensen wonen.
Lamgeslagen loop ik verder. De regen striemt mijn gezicht en vermengt zich met mijn tranen. Ik ril van de kou, of van het verdriet. Of van allebei. Ik zag echt geen andere oplossing. Ik haat mezelf erom.
Ik duw hem weg met een kracht waarvan ik niet wist dat ik die had. Ik wou dat ik die ook had gehad als hij weer eens bij me in bed kroop. Maar ik liet het gebeuren. Zijn lijf tegen het mijne. Zijn tong over mijn gezicht. Hij die bovenop me ging liggen, mijn benen uit elkaar wrong. Daarna weet ik eigenlijk niet zo goed wat er gebeurde. Ik verliet als het ware mijn lichaam en zweefde rond in mijn dromen. Ver weg van de werkelijkheid.
Altijd kwam opeens het moment van die harde stoot en die harde kreun. En dan was het over. ‘Je weet het, hè, niks tegen mama zeggen. Je zou haar veel verdriet doen.’ Mama weet nergens van. Of ze doet maar alsof. In ieder geval kan ik het haar niet vertellen. Papa zegt dat het ons geheimpje is. Als ik ’s nachts de deur van de slaapkamer hoor, dan houd ik me slapende. Altijd hoor ik hem en voel ik hem. Ik laat het over me heen komen. Ik laat hem over me heen komen. Zou mama echt niks horen? Ze ligt in de kamer ernaast.
Voor het eerst in jaren huil ik. Ik ben haar kwijt. Ik hou van haar, ook al is ze van hem. Ik ben nog niet zo heel lang ongesteld, maar op een dag werd ik het niet meer. Eerst zocht ik er niks achter. Maar toen het maar wegbleef, ging ik me zorgen maken. Ik werd gek toen ik het zeker wist. Ik heb het niemand verteld. Alleen hij wist het, want bij hem kon ik het niet met kleren verhullen. ‘Ik heb wel een oplossing’, zei hij. Ik had geen idee wat hij bedoelde. Tot hij met dat kussen bij haar stond.
Sylvia Visser schrijft op www.sylviavisser.eu.
Sinds 2013 wijdt Sylvia Visser haar leven volledig aan het schrijven. Zij schrijft blogs voor online magazines en nieuwssites. Ook draagt zij columns voor tijdens de literaire middag Taalwater in het Eemhuis in Amersfoort en zij is columnist op Nieuws.nl. Sylvia Visser is plaatsvervangend columnist op AmsterdamFM.
Iedere maandag schrijft zij een kort verhaal op haar eigen site en elke woensdag blogt ze op pittige wijze en met de nodige zelfspot. Onder meer de thema’s vrouw, de liefde en afscheid keren regelmatig terug in haar werk. Momenteel schrijft zij aan haar debuut, een verhalenbundel over de liefde. Naar verwachting zal dit boek in de tweede helft van 2017 verschijnen bij de jonge uitgever Ambilicous.
11 gedachten over “Kussen”
Heel mooi!!
https://letyourhairdownsofie.blogspot.be
Dank je, Sofie.
Uw verhaal kussen is goed verteld! Hopelijk geen eigen ervaring! Dit wel en elke dag sterven er kinderen ,worden er kinderen seksueel misbruik en mishandeld en kijkt de Overheid toe! FB groep Schandpaal seksueel misbruik en fysieke/psychische mishandeling vh kind
Prooi
Machtig, voldaan torende hij uit boven het kind.
Zijn lusten gebotvierd, zichzelf weer bemind.
Daar lag aan zijn voeten het ontdane,
beschadigde kind, amper 12 jaar.
Hij toonde geen wroeging, geen meelij,
er was geen enkel menselijk gebaar.
Hij liep weg, keek zelfs niet één keer om,
vroeg zich niet af, wat deed ik, waarom.
Dit kind was slechts zijn doel, zijn prooi,
dus niet meer van nut na zijn daad,
liet het dus achter als grof vuil van ‘t kwaad.
Hij liep weg, tevreden met zichzelf,
op weg naar zijn kooi,
Hij kon aan niets anders denken,
waar vind ik mijn volgende prooi!
George Berben
Auteur: Boek “Kind van de rekening” (een verboden bestaan)
Uitgeverij Aspekt
Het kind in mij
‘n Gewone dag zo heel normaal,
de dagelijkse sleur soms heel banaal.
De radio aan op radio Drie,
Cocker zingt:
“Don’t let the sun go down on me”…
Geniet en luister ongestoord
naar het hetgeen zijn rauwe stem verwoordt.
Plots stilte, het is tijd voor het journaal.
‘n Gewone dag, zo doodnormaal,
een nieuwslezer doet zijn verhaal.
Het lot van vele kinderen wordt gehoord,
Verhongerd misbruikt en soms vermoord.
Ergens ver weg of heel dichtbij,
woede, onmacht komen op in mij.
Niet voor het eerst, ook niet voor het laatst.
‘n Gewone dag, zo heel normaal,
het nieuws ebt weg, tijd voor reclametaal.
Kindsoldaten, kindermoord iets voor de politiek,
uit de speakers
Al die woorden, het spijt me kind,
vervlogen met de politieke wind.
Een ieder heeft zo zijn moraal.
‘n Gewone dag, zo heel normaal,
we zoeken liefde, geborgenheid,allemaal,
maar nog onvoldoende wordt er stilgestaan,
bij het onrecht kinderen steeds aangedaan.
Geef kinderen rechten, maak ze vrij,
dat is de bede van het kind in mij.
Dan wordt het stil,
het is tijd voor een nieuw journaal
Uit het boek: “Kind van de rekening”( Een verboden bestaan)
auteursrechten
Dank voor uw reactie.
Kunt u een link hiervan mailen naar voor@meanderblog.nl?
Is dit uit uw boek?
Dank je, George.
De link staat hieronder vermeld http://henryne.wixsite.com/kindvanderekening
dank voor uw reactie het boek “kind van de rekening. een verboden bestaan is een autobiografisch boek zonder enig winstoogmerk maar net het doel seksueel misbruik en mishandeling van kinderen onder de aandacht te brengen. De kosten voor de uitgave zijn deels opgebracht door ons gezin en door uitgeverij Aspekt uitgebracht op voorspraak van Prof. Dr. René Hoksbergen (emeritus hoogleraar adoptie)
Graag gedaan Sylvia, was onder de indruk van je verhaal!
Sylvia. zou graag je verhaal kussen ook op mijn FB groep plaatsen met jouw toestemming! het is een groep lotgenoten die strijden tegen seksueel misbruik en mishandeling van kinderen. ook zijn er leden die dit niet hebben meegemaakt maar ons steunen. vr.gr. George Berben! je mag me ook mailen op mij e-mail adres als dat makkelijker is!
Je kunt de link toch plaatsen? Dat mag.
Als Sylvia er akkoord mee is, kan het ook rechtstreeks, maar daar ga ik niet over.
Natuurlijk is dat goed, George. Wil je mijn naam en een link naar http://www.sylviavisser.eu erbij plaatsen?
dank je wel Sylvia en uiteraard plaats ik je link er bij!