…en horen nog zijn lach
hij is er niet die hier ligt
eens een kind dat speelde
een moeder die hem zag
gedwongen om te strijden
door waan en machtswellust
gevallen voor een vlag
gevochten voor vrijheid
die anderen genieten
hetgeen hij niet vermag
lange verleden schaduwen
door avondzon bestreken
aan ‘t einde van een dag
ouders van alle tijden
torsen hun verdriet
…en horen nog zijn lach
Geschreven voor allen die streden voor de vrijheid en voor die vrijheid hun leven hebben gegeven.
Geschreven op het Vredenhof op Schiermonnikoog.
Wie dat wil, kan “zij” lezen waar “hij” staat.
3 gedachten over “…en horen nog zijn lach”
Ja, zo is het wel.
Het verdriet en gemis blijven.
mooi gedicht , maar inderdaad gemis en verdriet blijven
Dankjewel