…en horen nog zijn lach

…en horen nog zijn lach

hij is er niet die hier ligt
eens een kind dat speelde
een moeder die hem zag

gedwongen om te strijden
door waan en machtswellust
gevallen voor een vlag

gevochten voor vrijheid
die anderen genieten
hetgeen hij niet vermag

lange verleden schaduwen
door avondzon bestreken
aan ‘t einde van een dag

ouders van alle tijden
torsen hun verdriet
…en horen nog zijn lach

Folkert Buiter

Geschreven voor allen die streden voor de vrijheid en voor die vrijheid  hun leven hebben gegeven.
Geschreven op het Vredenhof op Schiermonnikoog.

Wie dat wil, kan “zij” lezen waar “hij” staat.

‘…en horen nog zijn lach’: © Folkert Buiter; 20 augustus 2020.


Foto: ‘Vredenhof‘ 
© Folkert Buiter; 20 augustus 2020.

3 gedachten over “…en horen nog zijn lach

Geef een reactie