Gedichten die gaan over of een relatie hebben met de zee, de kust, het strand en alles wat daar bij hoort.
een zonaanbidder aan het Noordzeestrand lag uren te sudderen in het zand de zon was ongenadig blakerde hem gestadig sindsdien reageert hij nogal aangebrand ‘Aangebrand: © Folkert Buiter; 2 augustus 2020. Tekening op basis van plaatje internet: ‘Aangebrand’; 5 augustus 2020. Meer gedichten over zee, kust en strand van Folkert Buiter? Klik HIER.
eenzaam in schoonheid eenvoud aan de kust gids voor wie niet weet even tegen leunen een moment van rust al honderdvijftig jaar steun en toeverlaat ongeacht het weer want de redder weet waar een strandpaal staat iedere strandpaal aan de Noordzeekust baken van houvast slenter je voorbij meestal onbewust ‘Strandpaal: © Folkert Buiter; 3 augustus 2020. Foto’s: © Folkert Buiter; ‘Paal ZI 6 300’; 7 juli 2020. Meer gedichten over zee, kust en strand van Folkert…
hij dwaalde al uren langs de kust over een strand stil en verlaten gisteren nog had ze hem gekust op een strand stil en verlaten plots smoorverliefd en vol hartenlust langs een strand stil en verlaten nu vergeefs wachtend en ongerust aan een strand stil en verlaten haar liefde was ijlings uitgeblust ze had hem en ‘t strand verlaten ‘Aan een strand stil en verlaten’: © Folkert Buiter; 2 augustus 2020. Foto: © Folkert Buiter; ‘Verlaten’; 4 augustus 2019….
vertraagd dansende kalme oceaan in welhaast terughoudend ballet van kabbelende milde branding streelt geduldig afwachtende kust tijdelijke verstilling van macht loerende verwoestende stormen beiden hun onvermijdelijkheid in beperkte onvoltooide tijd rust in stilte van ogenblikken zacht ruisende bescheiden golven scheppen onafwendbaar verlangen naar onstuimige oceanen ‘Onstuimige stilte’: © Folkert Buiter; 23 juli 2020. Foto: © Folkert Buiter; Kabbelende, milde branding; 23 juli 2020 6:23 uur. Meer gedichten over zee, kust en strand van Folkert Buiter? Klik HIER.
op lome langzame zondag kuieren over Noordzeestrand turen over kalme branding blikken over ‘t immense strand verloren in vertekening natuurlijke illustratie overdonderd door verbeelding van wonderlijke creatie dromend verdwijnen in het al van abstracte deformatie buiten alle werkelijkheid een illusoire sensatie ‘Illusoire sensatie’: © Folkert Buiter; 17 juli 2020. Foto: © Folkert Buiter; illusoire sensatie; 12 juli 2020. Meer gedichten over zee, kust en strand van Folkert Buiter? Klik HIER.
waterige weerspiegeling in berustende schildering van gelaten melancholie als uren verglijden in gebrek aan geen tijd door ontbrekend perspectief zonder verwachtingen verstrijken onopgemerkt vergeten gedachten in achtergelaten moment spiegelend licht reflecteert zichzelf in misschien later tot waarheid verdampt ‘Tot waarheid verdampt’: © Folkert Buiter; 9 juli 2020. Foto: © Folkert Buiter; waterige weerspiegeling; 9 juli 2020. Meer gedichten over zee, kust en strand van Folkert Buiter? Klik HIER.
traag miezerende uren druilerige gelatenheid hult eiland in vage lichtgrijze waas van de dag verweerde klinkers glimmend plaveisel schuchter geschuifel langs eiland’s streken vermeend eentonig verstrijken uren ongemerkt mild strelende stilte van ont-moeten ‘Ont-moeten’: © Folkert Buiter; 4 juli 2020. Foto: © Folkert Buiter; 4 juli 2020. Meer gedichten over zee, kust en strand van Folkert Buiter? Klik HIER.
beeldende spiegelingen in vervormende horizon bespelen gestrand publiek tastbare zinderende hitte creëert schiere fantasie in peilloze verwondering illusoir expressionisme in versmolten tafereel varieert schijnwaarheden in ongedachte betovering van ongerepte zinsbegoocheling verdampt achteloos de tijd ‘Zinderend’: © Folkert Buiter; 10 juni 2020. Foto’s: © Folkert Buiter; juli 2019. Meer gedichten over zee, kust en strand van Folkert Buiter? Klik HIER. De eerste foto is het Wadwachthuisje van Staatsbosbeheer op Engelsmanplaat, gefotografeerd op 7 kilometer afstand aan het einde van…
Schier, oneindig baken van rust waar alleen zijn samen met anderen terwijl natuur uitbundig kust gevoel ongemerkt kan veranderen Schier maakt je bewust onbewust ‘Baken van Rust’: © Folkert Buiter; 3 juni 2020. Foto’s: Baken Kobbeduinen; © Folkert Buiter; 4 augustus 2019. Meer gedichten van Folkert Buiter? Klik HIER.
vlugge pootjes ranselen razendsnel langs waterkant traag afrollende golven van aanspoelende oceaan bieden een toprestaurant puntig voedsel oppikken soms diep boren in het zand rap en alert zoeken naar niet te versmaden wormpjes slakjes liggen voor de hand vaardig in alle vrijheid vlug vliegend langs waterrand scherp scherend over branding niemand die haar rust verstoort op ‘t oneindig lege strand tekening van verenkleed en drie tenen zijn markant doch dit vrije vogeltje zo vliegensvlug bewegend is vooral zeer amusant…
uitgestelde liefde opgekropt verlangen naar streling van jouw zand vrijen met jouw vrijheid op ‘t onmetelijk strand uren alleen dwalen nooit hunkerde ik méér naar eenzaam zijn op Schier kostbaar Lytje Pole je lijkt zover van hier ik mis je mijn muze liefde voor mijn eiland dat groots haar liefde toont op een dag kom ik weer weet dat jij mij beloont ‘Eenzaam zijn op Schier’: © Folkert Buiter; 4 april 2020. Foto: ‘Westerstrand’: © Folkert Buiter; 8 augustus 2019…
zwaartekracht sleurt brakke wateren terug naar diepe oceanen doch door vloed op strand gespoelde zee verzet zich openlijk in schoonheid verbonden watermoleculen hechten schijnbaar aan fluïde grond als minuscule zandkorreltjes weerstand tegen afgaand tij sterken beeld van ongerijmde beweging toont samengaan van kracht en weerstand ‘Ongerijmd’: © Meander; 18 maart 2020. Foto: ‘Weerstand’: © Meander; 14 maart 2020 Meer gedichten van Meander over Zee, Kust & Strand? Klik HIER.
sporadische momenten in volmaakte eenzaamheid ontdaan van sentimenten waar de kust haar tijd verbeidt achteloos van duin naar strand wezenloos en onbewust afgedaald naar niemandsland zoveel meer, als zij mij kust overdonderd door alleen ontmoeting met getijden weergaloze willekeur kust mij om te bevrijden laat mij gaan in onderstroom op verwondering belust werkelijkheid wordt een droom zoveel meer, als zij mij kust ‘Zoveel meer, als zij mij kust’: © Meander; 25 januari 2020. Foto: ‘Niemandsstrand’: © Meander; 25 januari…
waar onlangs verleden is vervangen staart nu Medusa der oceanen getooid met hetgeen zeeën haar gaven door blote ogen van een Nautilus woeste brekende branding wordt gedempt als rijkdom van talloze verre zeeën aan strandgangers verblufte blikken hecht bevreemding die gezochte luwte brengt kabbelende, mompelende drukte geborgen in cocon van vertrouwen rustzoekers pauzerend aan smalle kust geruwd in harde wind en jagend zand weggedoken in omhulsel van schelp beschut genietend van ruige Noordzee schrijft een dichter met virtuele inkt aangespoelde…
levenslange onbestemde voettocht om nooit voltooide aantrekkingskracht in ongedurige hunkering naar ademtocht der oceanen queeste naar overladen leegte gedreven door ‘t valse metronoom van verglijdende getijden dansend met hemellichamen versleten voeten rapen onherroepelijke herhalingen indolent lankmoedig slenterend over ongestadige onvoorspelbaarheid langs onbekommerde kust langs verschuivende grens langs dierbaar meedogenloos thuis langs de kust van mijn leven ‘Langs de Kust’: © Meander; 15 februari 2020. Foto: © Meander Meer gedichten van Meander? Klik HIER.
een pas gescheiden storm op de oceaan joeg achter zijn voormalig partner aan hij volgde haar verwoestend spoor doch Ciara was er voorgoed vandoor ‘t leek alsof ze in lucht was opgegaan ‘Dennis’: © Meander; 12 februari 2020. Foto en bewerking: © Meander; 12 februari 2020 Meer over Dennis? Klik HIER. Meer gedichten van Meander? Klik HIER.
zonder zon geen horizon grijze tinten meeslepend somber vervloeiend beeld omhullend krap geruisloze branding bedaarde stilte schraagt reductie stadig monotone grauwe bezinning omhelst sterveling ‘Grauwe Bezinning’: © Meander; 27 januari 2020. Foto: ‘Grauwe bezinning aan de kust; © Meander; 25 januari 2020. Meer gedichten van Meander? Klik HIER.
Zeit ohne Existenz wo Willkür hartnäckig wäscht und schleift Strömungen spülen Chaos an Land legen das alles in kreative Hand Natur schafft neues modelliert Düne und Strand Wetter und Wind bilden unfaßbaren Sand temporär entfalten fragile Skulpturen womit Schöpfer zerbrechliche Wahrheit spricht zerfließende Wahrheit flüchtige Skulptur weniger als winzig hat keinen Moment “Skulptur der Natur”: © Meander; 20 januari 2020 Fotos: © Meander; Seaside Sandsculptures; 2019. Weitere deutsche Gedichte finden Sie HIER. Heidi Klitzke, vielen Dank für deine…
Natuurmonumenten Schiermonnikoog is van mening dat schelpenpaden niet meer van deze tijd zijn, omdat winning van de schelpen en het vervoer niet goed zijn voor natuur en klimaat. Men wil fietspaden maken van duurzame producten om er zo slimme betonnen fietspaden van te maken. Fietspaden gemaakt van restproducten en natuurlijke producten. Het onderzoek naar de juiste samenstelling van het materiaal loopt nog. Wandelpaden zouden, denk ik, bijvoorbeeld kunnen worden voorzien van houtsnippers, hetgeen nu ook al vaak zo is. Betonnen…
Gedig van Carma Shaw Jy skuil tussen rotse waar die skadu’s jou verberg, asof skugter oor die wonder van jou kleur Maar net toe wit skuim teen oeroud mosselbanke beur en soutreën (vir ’n oomblik) teen die uitspansel bly hang… het skemerson (tersluiks en speels) jou mooiste tinte in haar laaste strale vasgevang Gedig: © Carma Shaw Kaapstad; 2 Januarie 2019 om 5:02 Foto: © Kevin Shaw
silhouetten van voorbij vervagen in horizon achtergelaten lege maagdelijke stranden grillige kusten wispelturige zee ongerepte opportuniteiten voor poëzie en proza in een nieuw decennium ‘Silhouetten’; ©Meander; 1 januari 2020. Foto: ‘Silhouetten’; ©Meander; 31 december 2019 N.B. De foto’s niet zonder schriftelijke toestemming gebruiken. Meer gedichten van Meander? Klik HIER.
mankerende golfslag op ’t Wad wanneer ontluikende cyclus in onmeetbare tijdelijkheid onafwendbaar naar aanvang schrijdt prelude van tinten der zon transformeert gemêleerd palet en schildert spectrum in weidsheid …
zee kust kerst verdwenen vlokken vergeten vriezen nooit meer dooien zee kust warmte zee kust kerst wassend water krimpend land teveel niet genoeg zee kust minder zee…
slechts instrument beperkt houdbaar lerend apparaat erkende tijdelijkheid tactisch ontkend om even eeuwigheid wetmatig gestuurde autonome huls in gestructureerde chaos waarom weten in laat besef zonder waarom temporaliteit van lichamelijk zijn…
luimige felle wind stuwt deinende zee kleuren verschieten geagiteerde baren in wispelturig licht saboterende banken belemmeren vergeefs onstuimige branding ziedend brekend op stuitend strand vinnige vlagen verstuiven koppen in opeenvolging van woelende golven verwonderd alleen struinend op strand wijl slijpend zand in gierende wind meedogenloos masseert toucheer liefde omhels vervlechting proef oerkracht in intens intieme holistische sensatie ‘Zomerstorm’: © Meander; 10 augustus 2019. Foto: © Meander; 10 augustus 2019. Meer gedichten over Zee, Kust en Strand van…