Even Altijd
jouw zijn voor even in het zand maar… wassend water wist impressie van het strand …
jouw zijn voor even in het zand maar… wassend water wist impressie van het strand …
herring gull floating looking sharply far ahead gloriously free
zilvermeeuw zwevend schouwende blik ver vooruit glorieus vrij zijn …
aan het einde van een lange weg achter het immense duin ligt verscholen Elvis muzikale tuin …
Het gevecht duurde al uren. Het lukte hem niet om zijn tegenstanders de baas te worden. Zodra er een verslagen was, stonden er twee nieuwe klaar. Hoeveel had hij er intussen vermoord? Honderd? Meer misschien? Hij keek om zich heen. Er waren er nog zeker tweehonderd over. Het was niet duidelijk. Het leek wel of hij niet meer scherp kon zien. Grote blauwe en groene vogels vlogen hoog in de lucht. Af en toe kwam er eentje krijsend naar beneden….
Zuiderduintjes kwetsbare pracht om eb en vloed op ‘t Wad een temporaliteit ontoegankelijk …
in deinem Blut deinen Fasern deinem Herz deinem Kopf ein Virus dass ein Virus ohne Gleichen nicht impfen es ist so gesund und stark wie was ein Virus unzerstörbar unaufhaltbar als Ebbe und Flut trocken oder nass das Virus das immer wieder infiziert mit der Sehnsucht nach dem wunderbaren Wad bringt uns unendlich Spaß “Wattenvirus” © Folkert Buiter; Almere; 24 augustus 2018 Foto: © Folkert Buiter; De Wadden; 6 augustus 2018
in je bloed je vezels je hart je hoofd een virus dat een virus zonder weerga niet vaccineren ‘t is zo gezond en sterk als wat een virus onverwoestbaar niet te stuiten als eb en vloed dat al omvat een virus dat keer op keer blijft besmetten met hunkering naar ‘t oogverblindend Wad ………………….. “Waddenvirus” © Folkert Buiter; Almere; 23 augustus 2018 Foto: © Folkert Buiter; De Wadden; September 2021 Meer gedichten van Folkert Buiter over Zee & Kust? Klik HIER….
je kunt het zien als je wilt kijk dan met aandacht met plezier geniet van groot van klein en leg het vast voor altijd in je gevoel de schaduw van de meeuw die vliegt de zon die door zijn snavel schijnt het licht dat de branding laat branden het water dat in miljarden druppels uiteen spat de door eb en vloed geslepen ribbels in het zand op het strand het stromende water terug vluchtend naar zee zelfs damherten op het duin…
gedachten verwagen ontworde bedingen als ware ijsregen verkwijnd in ondiep doorwaken …
aan onze Schiere Rivièra op het altijd anders Wad is beleven zoveel extra tijd in eb en vloed vervat velen gaan er met de veerboot stappen op een dag aan boord samen naar dit fraaie kleinood als ware het een pelgrimsoord omsloten door het water veilig op een monument rust omhelst en je laat er.., los, ver weg van turbulent onafzienbaar zijn de stranden indrukwekkende sereniteit zo verdampen laatste banden in onvoltooid voltooide tijd jonge duinen beschutten dromend zweef je…
een dromedaris keek bijna scheel humor werd het mooie dier te veel flauwe grappen waren de schuld het beestje lachte zich een bult…
Roxanne pakte haar tas in, liep naar de kapstok en deed haar jas aan. Ze zei haar collega achter de balie gedag en trok de deur naar buiten open. Ze merkte dat haar maag protesteerde en dat ze stevige trek had. Eigen schuld, besefte ze. Had ik tussendoor maar moeten eten. Roxanne werkte in het ziekenhuis op de afdeling neurologie. Haar dienst was eigenlijk al om zes uur geëindigd, maar zieke collega’s en een spoedgeval hadden haar nog een paar uur bezig…
der Mond wird rot länger als oft röter als rot der Mond weint für was er weiß um was er fühlt der Mond heult von Schmerz und Traurigkeit der Mond blutet…
Een Haimus in plaats van een Haiku, want deze rijmt wel en is daarmee een Haiku met een bonus. een echte bonus zo’n gezellige huismus dichtbij dus heel knus …