Meander

Hij was niet meer                             

Ongehaast vertrokken naar ergens later                                

Gegaan op zijn manier                                       

weggevloeid als langzaam water                                 

Achtergebleven zijn markante stoel                                     

zijn plek                                     

zijn rust            

met zijn gevoel                           

En nu                            

die lege stoel                            

wisselend bezet                             

door zijn nageslacht                                 

Zo is hij nog steeds                                

dankzij die niet zo lege stoel                              

hetgeen hij al had bedacht                          

Voor meer gedichten van Meander over Hart en Ziel, klik op Hart & Ziel