Wilders keek voorzichtig om zich heen, maar zag niemand. Hij had een donkere jas aan en de capuchon over zijn hoofd getrokken. Het was al donker, maar hij nam het zekere voor het onzekere. Hij gebruikte een geleend pasje en via de achterdeur glipte hij naar binnen. Aan deze kant stond geen bewaking. De gedachte dat hij in de gaten werd gehouden, irriteerde hem. Hij kon nergens meer gaan en staan, maar nu had hij het toch voor elkaar. Eindelijk was hij ontsnapt.

Hij had een tijdje dat niemand hem in de gaten had, maar nu was hij daar niet zo zeker meer van. Hij liep naar het achterste trappenhuis, luisterde aandachtig, liep vervolgens de trap op en was er op bedacht dat niemand hem zag. Halverwege hoorde hij stemmen van boven komen. Hij liep snel terug, opende de deur van de derde verdieping, keek de gang in, zag niemand, stapte naar  binnen en sloot de deur. Hij wachtte nog twee minuten, nadat de voetstappen en stemmen voorbij waren gegaan. Voorzichtig opende hij de deur, keek en luisterde, stapte het trappenhuis weer in en vervolgde zijn klim naar de zevende verdieping van het hotel.

Na een blik te hebben geworpen op de gang, die volkomen leeg was, liep hij snel naar kamer 713. Hij klopte vier keer kort op de deur, wachtte even en klopte nog twee keer. De deur ging op een kier. Twee donkere ogen keken hem aan. Toen duwde ze de deur helemaal open.
“Eindelijk, schat, kom gauw binnen”, zei zijn geheime liefde. Hij omarmde zijn vriendin en ze kusten elkaar hartstochtelijk.
Even later vlogen de kledingstukken in het rond en in een oogwenk lagen de geliefden ineengestrengeld op de grond, genietend van hun gepassioneerde liefdesspel.

Na een uur vroeg Hanane of hij iets wilde eten.
“Nee, ik wil jou. Ik wil meer, meer, meer.”
De mooie, Marokkaanse Hanane schaterde van het lachen en dook bovenop hem.
Ze verloren zich weer in elkaar en hoorden daarom niet dat er geklopt en gebeld werd. Toen er keihard op de deur werd gebonsd, schrokken ze.
“In de douche “, zei Hanane zachtjes, “en neem al je spullen mee.” Hij volgde gedwee haar orders, zich afvragend wie er op de deur stond te bonken.

Hanane deed een short en een t-shirt aan en liep naar de deur. Ze deed de deur op een kier, maar werd met brute kracht achterover geduwd, terwijl de deur wijd open sloeg.
“Waar is ie, waar zit die klootzak?”, krijste een woedende vrouw.
“Er is hier niemand”, schreeuwde Hanane, die opstond. “Mijn kamer uit, anders bel ik de politie.”
Achter haar kwam haar minnaar tevoorschijn. “Laat maar, Hanane, het heeft lang genoeg geduurd.”
De vrouw riep met schelle stem: “Vuile klootzak. Vreemdgaan, mij belazeren en denken dat ik er niet achter kom? Godverdomme, Henk Wilders, wat ben jij een hufter.”
Er viel een ongemakkelijke stilte. Daar stonden ze dan, met zijn drieën. Ingrid tegenover de betrapte Henk en Hanane.

Een kort verhaal van:

Liefde en Begrip