Paul draaide zich om, pakte de plaat en schoof die op zijn plek. Hij herhaalde dat nog vier keer en deed toen de deur dicht. Wat een werk, dacht hij na zes uur voorbereiden, klaarleggen, in en uit de oven schuiven en verpakken. Het was warm in de bakkerij, veel te warm. Heet en benauwd, kon je beter zeggen. Na een kop koffie te hebben gepakt, liep hij door de klapdeuren de winkel binnen.

“Eindelijk, klootzak. Je bent veel te lang weggebleven”, zei Thomas, zijn baas. “Je moet straks een nieuwe medewerker inwerken. Ik zou haar ontvangen, maar ik ga nu weg en ben pas over twee uur terug. Jos is ziek, dus je staat er alleen voor.”
“Dat kan toch niet, man’, wierp Paul tegen. “De winkel en de bakkerij doen in mijn eentje? En dan ook nog iemand inwerken?”
Thomas zei: “Zeik niet zo. Je krijgt goed betaald, dus je regelt het maar.”

Paul was helemaal niet tevreden over zijn salaris. Minimumloon plus honderd euro, geen bonussen, maar wel onregelmatige werktijden en onbetaalde overuren. Allemaal in strijd met de cao, maar als hij het niet accepteerde, was hij zijn baan kwijt.
“Ik kan niet op twee plaatsen tegelijk zijn”, zei Paul.
“Je kunt dat meisje, die Azmoenisa Huppeldepup, in de winkel laten als jij in de bakkerij moet zijn.”
“Dan kan ik haar niet inwerken.”
Thomas was het zat, trok zijn jas aan en zei bij de deur: “Als je haar snel inwerkt, kun jij de bakkerij in de gaten houden.” Voor Paul nog wat kon zeggen, was Thomas vertrokken.

Paul hielp enkele klanten en net toen de laatste klant de deur achter zich dicht trok, liep een jonge vrouw langs de bakkerij. Een bijzonder mooie, jonge vrouw in een kort, strak spijkerbroekje en een rood topje die haar buik bloot liet. Ze droeg een jasje over haar schouder. Paul dacht: Wat een chickie, man. Wat een sexy bitch. Hij kon zijn ogen niet van haar af houden en schrok toen ze hem ineens recht aankeek. Ze zwaaide, pakte de deurkruk en stapte naar binnen.

“Dag. Jij bent zeker Paul. Ik ben Azmoenisa. Ik kom hier werken.” Ze liep door, gaf hem een hand en hield die even vast. Haar donkerbruine ogen keken hem vrolijk aan.
Paul, die inmiddels dacht dat de hemel naar beneden was gekomen, zei: “Eh… fijn dat je er nu al bent, dan kunnen we… gelijk beginnen.” Hij was zo overdonderd door deze beauty en haar schaarse kleding, dat hij automatisch reageerde. Wat een sexy bitch, dacht hij nog een keer. En die stem. Wat een stem.

Paul nam haar mee naar achteren, dacht iets onbetamelijks, nam haar jas aan en pakte een t-shirt met daarop de naam van de winkel. Hij gaf haar het shirt en ze trok hem direct aan, waarbij ze haar armen zo ver omhoog deed, dat haar topje een stuk omhoog schoof. Paul deed alsof hij niet keek. Om zich er uit te redden, liep hij naar de keuken. Hij vroeg haar wat ze wilde drinken.
“Het lijkt me beter dat we eerst in de winkel beginnen, dan haal ik straks wel koffie, of thee voor ons”, zei ze. “Moet je ook op de bakkerij letten? Ik ruik dat er iets in de oven staat.”
“Ja”, zei Paul, “daar moet ik ook op letten. Hete boel… in de bakkerij bedoel ik.”
Azmoenisa reageerde er niet op en liep voor hem uit naar de winkel. Hij liet haar de winkel zien en was blij dat er even geen klanten waren.

Azmoenisa zei: “Ik ken deze kassa’s, maar ik ben niet bekend met alle producten.”
Paul zei dat alles op het scherm van de kassa stond en dat de producten in de winkel waren voorzien van een bordje met een prijs. “Het is vrij eenvoudig, bovendien kun je de klanten zeggen dat je hier pas sinds vandaag werkt.”
Azmoenisa draaide zich om en stootte een stapeltje speculaas om. Ze bukte zich ongegeneerd voorover om ze op te rapen, terwijl Paul achter haar stond. Wauw, dacht Paul, terwijl hij snel de andere kant op keek. Hij wilde haar iets vragen, maar op dat moment kwamen er drie klanten de binnen.
“Goedemorgen”, zei Azmoenisa. “Wie mag ik als eerste helpen?”

Paul wilde een andere klant helpen, maar rook een branderige lucht. Hij rende naar achteren en riep tegen Azmoenisa dat ze het even alleen moest doen. Hij was volledig van de kaart door zijn oogverblindende collega, die zich van geen kwaad bewust leek te zijn. Hij rende naar de oven, trok de deur open en pakte de bovenste plaat om die er uit te trekken, zonder handschoenen. Een vloek, nog een vloek en daarna een schreeuwende Paul: “Shit, wat is dat heet.”

Buiter Roden
Buiters Bakboerderij