Op grote hoogte

Op grote hoogte

Chris liep dankzij de dagelijkse routine, goed getimed naar de bushalte. De bus stopte binnen een minuut, precies met de deur voor zijn neus. Instappen, inchecken, zitten om de agenda voor vandaag te bekijken en daarna een strategie bedenken om alle medewerkers in een keer op de hoogte te brengen van de tegenvallende resultaten van de afgelopen maand.
De bus arriveerde op de verwachte tijd bij het station. Hij stond op, checkte uit, verliet de bus en liep naar de ingang van het station. Gratis krantje meenemen, inchecken bij de poortjes, doorlopen naar het perron om daar drie minuten te wachten op de trein. Hij zei zijn vaste medereizigers gedag en ging naast hen staan.

Toen de trein kwam, stond hij alweer op de juiste plek. Zoals iedere dag, stapten vier passagiers stapten uit. Chris stapte in, samen met Mireille en Duane, die vlak bij het station woonden. Ze werkten bij een advocatenkantoor tegenover de bank waar Chris werkte. Het stel had elkaar op kantoor leren kennen en sinds een jaar woonden ze in Apeldoorn. Vier keer per week lunchten ze van kwart over twaalf tot kwart voor een, met dikwijls dezelfde vijf collega’s die elders op de Zuidas werkten. Mark sloot zich, zo als gebruikelijk, als laatste bij hen aan. Mark was altijd bijna te laat.

De gesprekken in de trein gingen veelal over dezelfde onderwerpen. De economie, een interessante rechtszaak, of een half waar bericht uit de gratis krant. Ze reisden eerste klas en zaten steevast met zijn vieren op dezelfde bankjes tegenover elkaar, al kwam het sporadisch voor dat iemand op hun plek zat. Als het een enkele reiziger betrof, vroegen ze die vriendelijk om ergens anders te gaan zitten, zodat zij met zijn vieren bij elkaar konden zitten.
In de regel waren ze na een minuut of twintig uitgekletst. Dan openden ze hun de laptop of tablet en verdiepte een ieder zich in zijn werk.

Twee minuten voor aankomst op station Amsterdam Zuid werden de tassen en rugzakken ingepakt, stonden ze op en liepen ze achter elkaar in de richting van de deuren. Eenmaal uitgestapt en naar beneden gelopen, checkten ze uit en wandelden ze met zijn drieën naar hun kantoren. Mark pakte de tram naar het VUmc waar hij oogarts in opleiding was.
Halverwege de Claude Debussylaan, sloeg Chris linksaf en gingen Mireille en Duane rechtsaf. Over drie uur zagen ze elkaar bij Oliver’s.

Chris wandelde naar binnen, pakte zijn pasje, hield het tegen de zuil bij het poortje en liep na een piepje het draaihekje door. Hij nam, zoals altijd, de middelste lift en zoefde naar de eenendertigste verdieping. Hij werkte letterlijk en figuurlijk op grote hoogte.
In de hal ging hij linksaf en liep door de open kantoorplaza. Onderweg naar zijn bureau wenste hij zijn collega’s een goedemorgen. Nadat hij zijn tas had neergezet, haalde hij een routineuze cappuccino uit de automaat, een handeling die zich nog een zestal keer of vaker zou herhalen vandaag.

stack_of_paperLaptop opstarten, inloggen op het netwerk en de workload bekijken. Dat werd aanpoten, want om twee uur was het werkoverleg en om klokslag vijf uur wilde hij weg, omdat hij zijn trein niet wilde missen. Er lagen achtentwintig dossiers op hem te wachten. Hij wist er een mouw aan te passen, door twee medewerkers op te dragen achttien dossiers over te nemen. Het enige dat Chris dan nog moest doen, was een paraaf zetten.

Chris controleerde en beoordeelde of de door zijn medewerkers gecontroleerde documenten door konden naar de definitieve beoordeling. De controle betrof overeenkomsten voor grote leningen aan bedrijven, die waren aangeboden door lokale banken. Waren alle formulieren correct ingevuld, voldeden de voorgestelde leningen en bedrijven aan alle voorwaarden, klopte de hoogte van de lening?
Ze hanteerden een checklist met zeventien punten, die per onderdeel werden afgevinkt, of van een opmerking werden voorzien, indien een onderdeel niet akkoord, of onvolledig was. Zijn medewerkers hadden altijd al twee onafhankelijke controles uitgevoerd. Chris was zogezegd de laatste man, als senior manager van de afdeling major credits.

Hij deed dit werk bijna vier jaar en het verdiende uitstekend, maar Chris voelde zich steeds vaker moe, benauwd en chagrijnig. Het kostte hem iedere dag meer moeite om zich te concentreren. Zijn gedachten dwaalden dan af en hij keek te lang naar buiten. Gelukkig had hij zijn hobby, klimmen. Drie keer per week was Chris een paar uur in de klimhal. Iedere lang weekend en elke vakantie beklom hij hoge toppen in de Alpen. Voordat hij hier was begonnen, had hij aan een expeditie in de Himalaya meegedaan. Het contrast tussen het uitdagende, spannende klimmen en zijn repeterende werk zonder enige opwinding of differentiatie, was groot. Te groot, dacht hij.

Om elf uur had hij pas drie dossiers weggewerkt en het leek wel of de stapel steeds hoger werd. Chris liep naar het raam en keek door het kristalheldere, lichtblauwe glas over de stad. In de verre verte, boven de Noordzee, kondigden donkere wolken een weersverandering aan, maar voorlopig baadde de stad in de zon onder een strakblauwe hemel. Het was warm en diep onder hem waren de terrassen van de Zuidas gevuld. Rechts van hem zag hij een bak met twee glazenwassers, die zich langs het gebouw een verdieping naar beneden lieten zakken. Hangend in een bakje in de vrije ruimte.

Na vijftien minuten zo te hebben gestaan en te hebben gepiekerd, voelde hij een arm op zijn schouder. “Waarom sta je de hele tijd naar buiten te kijken”, vroeg zijn collega.
Chris keek naar hem, maar zei niets en pakte zijn tas in.
“Wat ga je doen?”, vroeg zijn collega verbaasd.
“Ik ga weg, John. En… ik kom niet terug. Ik wil naar buiten, vrij zijn”, zei Chris.
“Ga zitten, ik bel de dokter”, zei zijn collega, die geschokt om zich heen keek of iemand hem te hulp schoot, maar iedereen was te druk bezig om de eigen stapel dossiers weg te werken.

chicago-window-washerJohn versperde Chris de weg. “Stop”, riep John in paniek, waarop een enkeling van zijn werk opkeek.
Chris keek hem aan en zei: “Aan de kant, John, ik heb er geen zin meer in. Ik wordt GLAZENWASSER

 

meander

Glasbewassing
Zuidas
Oliver’s

Geef een reactie