Korte verhalen van uiteenlopende aard. Fictie, al dan niet gelardeerd met realiteit.
Ze keek naar buiten vanuit haar riante appartement op de begane grond van de voorste van een drietal flats aan het water, wachtend op het vervolg van het gesprek met de schrijver over “Almere Mijn Thuis” voor Suburbia. Louise Gregoire was gelukkig in en met haar woning. Uitzicht over het IJmeer, een strandje aan de achterkant, talloze konijntjes in het gras en stilte. Een rustplek in haar huidige bestaan al hield ze er niet van om langer dan een dag…
Gearmd schuifelden ze, als in slow motion, naar de ronde tafel bij de grote, glazen pui. Hij ondersteunde haar, terwijl zij aan haar linkerzijde steun vond op een fraai gesneden, zwarte wandelstok. Aangekomen bij de tafel liet hij haar voorzichtig los. Ze leunde nog iets steviger op haar wandelstok, terwijl hij een stoel naar achteren trok. Hij hielp haar om te gaan zitten. Toen ze zat, schoof hij de stoel aan, zodat ze dicht bij de tafel zat, maar hij…
Tijdens mijn wandeling door het centrum van Almere Stad op deze mooie dinsdagmiddag schijnt de zon met volle kracht. Ze heeft wat in te halen na ruim twee dagen overvloedige regenval. Twijfelend of ik ergens zal gaan zitten, kijk ik al slenterend om mij heen. Als ik langs de boekhandel loop, zie ik dat het gezellig druk is bij Boek & Boon, het barista-achtige cafeetje dat sinds een jaar in de boekhandel gevestigd is. De zon schijnt uitbundig naar binnen,…
Addie woonde met haar ouders in Almere Hout1, dat wil zeggen in het begin, zoals nog zal blijken. Na de verhuizing van Mechelen naar Almere was ze maar twee keer terug geweest naar het dorp in het Zuid-Limburgse heuvelland waar ze was opgegroeid. Het contact met haar vriendinnen was verwaterd. Appen en snapchatten, maar dat begon na een tijdje te vervelen en zo raakte ook daar de klad in. Ik wil hier weg en ik ga hier weg, had ze…
In dit verhaal, of beter nog in dit dichterlijke verhaal, zoals de titel belooft heel veel, maar dan ook echt heel veel …
In de gele, verweerde, afbladderende zetel van Suburbia zit Ym de Roos te lezen, geduldig wachtend tot ze aan de beurt is. Ze zit, net als wij, liever aan de grote tafel en schuift daarom bij ons aan om hun verhaal over Almere te vertellen. Vertellen kan ze, gedreven door een groot hart en door de herinnering aan haar man, Obbe de Roos, die twee jaar geleden overleed. Zodra ze tegenover ons zit, begint ze te vertellen. Het gesprek, of…
Heemskérk, daar komt Angela van Moorst vandaan. Ze benadrukt de klemtoon op de tweede lettergreep, opdat de toehoorder niet vergeet hoe het behoort te worden uitgesproken. Toch woont ze alweer de helft van haar leven in Almere en voelt ze zich thuis in ’s Neerlands grootste groeikern. Ze vraagt ons of ze nu een Heemskérker is of een Almeerder. Daar is maar een antwoord op mogelijk. Officieel ben je en blijf je Heemskérker van geboorte, maar Almeerder zijn is een…
Urmila zat aan een grote, ronde tafel in de bibliotheek van Almere Buiten. Ze had contact opgenomen met Suburbia in de buurt omdat ze haar verhaal over haar Almere wilde vertellen. Ze is een tijd zoekende geweest, tot ze in Almere haar rust en haar thuis vond. Urmila is zakelijk, beheerst en stijlvol gekleed. Een charmante, vrolijke, vriendelijke en brede glimlach, passend bij haar kijk op het leven, is nagenoeg onafgebroken aanwezig. Een levensgenieter, die met beide benen op…
Jos Arends zit in de goed zittende, gele stoel van Suburbia en bladert door een boek. Hij kijkt op met een vrolijke blik. Ik vraag hem, wat hij leest. Hij draait het boekje om. Het gaat over mensen in de steentijd4. Over mensen die toen al in Almere woonden, waarmee alle ‘pioniers’ van Almere keurig op hun plaats worden gezet. Jos vertelt dat hij van 1975 tot 1980 is geschoold als kunstenaar en docent aan de Experimentele Lerarenopleiding te Nijmegen….
“Ik kom uit een elitair, intellectueel milieu op de Utrechtse Heuvelrug”, zegt Katja Urban. “Ik groeide op in Leersum en later in Amerongen. Van mijn ouders moest ik een instrument leren spelen. Ik koos viool, want dat was het enige instrument waar ik geluid uit kreeg tijdens een open dag van de muziekschool. Mijn eerste vioollerares schoof me door naar haar opvolgster met de boodschap: ‘Totaal geen talent, maar ze oefent braaf.’ De opvolgster liet me weer bij les één…
Drie mannen wandelen de Nieuwe Bibliotheek van Almere binnen. Voorop loopt een vrij lange man met een slank, donker gezicht. Een brede, sterke kerel met een donkere kroesbaard en een brede lach loopt samen met een wat kleinere, serieus kijkende man achter de lange man aan. De kleine man draagt een blauwe muts. Ze blijven staan bij de banner van Suburbia over ‘Almere mijn Thuis’, lezen wat er op staat, overleggen en kijken daarna in onze richting. We pakken de…
Voor mij zit Michiel Rijsberman, inwoner van Almere en actief politicus. Hij is gedeputeerde voor de provincie Flevoland en heeft het genoegen en de motivatie om vanuit de provincie zijn bijdrage te mogen leveren aan de groei en bloei van de provincie en daarmee aan de ontwikkeling van Almere. Michiel komt oorspronkelijk uit Amersfoort en studeerde in Delft het vak watermanagement dat destijds nog niet zo heette. Dankzij onze koning is het een bekend vak geworden. Michiel woonde samen met…
Het geluid van een fluitje snerpt over het veld. Het spel valt stil. Het is 1984. De scheidsrechter wijst in de richting van het doel om aan te geven voor wie de vrije trap is. Twee spelers van het andere team zijn het er niet mee eens en lopen op hem af. Ze roepen tegelijkertijd en door elkaar heen, half verstaanbaar commentaar, ondersteund met krachtige verwensingen, bedoeld voor de man die in hun ogen een verkeerde beslissing heeft genomen. De…
Jacqueline en Henk Heikens zitten te popelen om hun verhaal te vertellen. Ze waren veel eerder aanwezig dan was afgesproken. Een verhaal hebben ze. Je wordt door hun vertellingen en de manier waarop ze vertellen van de ene naar de andere plek en van de ene in de andere beleving geslingerd. Jacqueline en Henk wonen voor de tweede keer in Almere en willen hier nooit meer weg. Het verhaal is geschreven in de volgorde waarin Jacqueline en Henk het hebben…
Dorrit Gooskens keek voor de derde keer om de hoek van de boekenkast in de bibliotheek van Almere Buiten. Het gesprek met de eerste verteller was uitgelopen. Toen dat gesprek eindelijk was afgerond, kwam Dorrit enthousiast aanlopen. Ze had een aantal kaartjes in haar hand en droeg een tas aan haar arm. Ze bleef bij de tafel staan, legde de kaartjes op tafel en pakte uit haar tas nog meer spullen, die ze op tafel legde. Een tekening of schilderij…
We zochten nog één geïmmigreerde Almeerder die op deze woensdagmiddag zijn of haar verhaal over Almere wilde vertellen. We hadden nog een uur over, maar geen verteller. Ik dacht te weten wie een mooi verhaal zou kunnen vertellen en liep Corrosia uit, sloeg linksaf en liep na een tiental seconden binnen bij mijn kapper. Nou ja, kapper? Laten we zeggen de manager en drijvende kracht achter de zaak de afgelopen twintig jaar. Hij was niet in de kapperszaak, maar thuis….
Hij pakte zijn tas, liep naar de hal en trok een dun, donkerblauw zomerjasje aan, want het was prachtig lenteweer op deze achtste april. Vijfentwintig graden zou het worden. Hij keek op zijn horloge en zag dat het half twaalf was. Solliciteren in Almere op de rijksscholen-gemeenschap De Meergronden1, dat was de agenda voor vandaag. Het was snel gegaan. Er had een advertentie gestaan in het blad van de onderwijsbond. Ze zochten een docent economie voor alle economische vakken. Voorlopig…
Het verhaal van Arnold Trampe en Monique Lapidaire. Monique een actieve Almeerse overleed helaas en veel te jong in januari 2017. Arnold Trampe en Monique Lapidaire woonden eind jaren zeventig in de Dapperbuurt. Ze hadden elkaar leren kennen op de toneelschool in Maastricht en niet lang daarna verhuisden ze naar Amsterdam. Arnold is ruimtelijke ordening gaan studeren aan de Universiteit van Amsterdam. De Dapperbuurt werd gesaneerd en veel woningen werden gesloopt. Monique en Arnold hadden drie opties. Terug in dezelfde…
Froukje deed de deur dicht, draaide de sleutel twee keer om, pakte haar blauwe rolkoffer en liep naar de auto. Nadat ze de rolkoffer in de achterbak had gelegd en de rugzak op de achterbank, startte ze de auto. Ze zag dat er nog genoeg benzine in de tank zat en reed met een gerust hart weg. Het was negentien september, de dag waarop ze jaarlijks met Sjoerd op Schiermonnikoog verbleef, omdat het de datum was waarop ze elkaar hadden…
aan het einde van een lange weg achter het immense duin ligt verscholen Elvis muzikale tuin …
Het gevecht duurde al uren. Het lukte hem niet om zijn tegenstanders de baas te worden. Zodra er een verslagen was, stonden er twee nieuwe klaar. Hoeveel had hij er intussen vermoord? Honderd? Meer misschien? Hij keek om zich heen. Er waren er nog zeker tweehonderd over. Het was niet duidelijk. Het leek wel of hij niet meer scherp kon zien. Grote blauwe en groene vogels vlogen hoog in de lucht. Af en toe kwam er eentje krijsend naar beneden….
Roxanne pakte haar tas in, liep naar de kapstok en deed haar jas aan. Ze zei haar collega achter de balie gedag en trok de deur naar buiten open. Ze merkte dat haar maag protesteerde en dat ze stevige trek had. Eigen schuld, besefte ze. Had ik tussendoor maar moeten eten. Roxanne werkte in het ziekenhuis op de afdeling neurologie. Haar dienst was eigenlijk al om zes uur geëindigd, maar zieke collega’s en een spoedgeval hadden haar nog een paar uur bezig…
Frank liep zelfverzekerd naar de deur van café ‘t Valentijntje in de Zandvoordestraat. Hij had zich voorgenomen dat hij niet zonder een leuke vrouw naar huis zou gaan. Hij duwde het gordijn van het halletje opzij en stapte naar binnen. Zijn oog viel onmiddellijk op drie jonge vrouwen die aan de bar stonden. Frank liep naar hen toe, zei gedag en bestelde een biertje. Toen dat voor hem op de bar werd gezet, vroeg hij de dames, die volgens hem…
vanzelf ‘t ging vanzelf zonder moeite zonder weerstand evident succes …
Tik Tak Tik Tak Tik Tak …